Няроўнасць Чaбышова, таксама вядомая як няроўнасць Б’енэме-Чaбышова, — няроўнасць з тэорыі меры і тэорыі імавернасцей. Яна была ўпершыню сфармулявана Б’енэме ў 1853 годзе (праўда, без доказу), а пасля даказана Чабышовым. Няроўнасць, якая выкарыстоўваецца ў тэорыі меры, з’яўляецца больш агульнай чым тая, што выкарыстоўваецца ў тэорыі імавернасцей — у тэорыі імавернасцей выкарыстоўваецца яе вынік.
У тэорыі імавернасцей, няроўнасць Чaбышова гарантуе, што ў любым размеркаванні імавернасцей, «амаль усе» значэнні будуць блізкія да сярэдняга, больш дакладна, доля значэнняў, аддаленых ад сярэдняга больш чым на
k
{\displaystyle k}
стандартных адхіленняў, не большая за
1
/
k
2
{\displaystyle 1/k^{2}}
. Інакш кажучы, няроўнасць дае ацэнку імавернасці таго, што выпадковая велічыня прыме значэнне, далёкае ад свайго сярэдняга. Няроўнасць Чaбышова з’яўляецца вынікам няроўнасці Маркава.
Няхай выпадковая велічыня
X : Ω →
R
{\displaystyle X\colon \Omega \rightarrow \mathbb {R} }
вызначана на імавернаснай прасторы
( Ω ,
F
,
P
)
{\displaystyle (\Omega ,{\mathcal {F}},\mathbb {P} )}
, а яе матэматычнае чаканне
μ
{\displaystyle \mu }
σ
2
{\displaystyle \sigma ^{2}}
канечныя. Тады
P
(
|
X − μ
|
⩾ a
)
⩽
σ
2
a
2
,
{\displaystyle \mathbb {P} \left(|X-\mu |\geqslant a\right)\leqslant {\frac {\sigma ^{2}}{a^{2}}},}
дзе
a
{\displaystyle a>0.}
Калі
k σ
{\displaystyle a=k\sigma }
, дзе
σ
{\displaystyle \sigma }
— стандартнае адхіленне і
k
0 ,
{\displaystyle k>0,}
тады атрымаем
P
(
|
X − μ
|
⩾ k σ
)
⩽
1
k
2
.
{\displaystyle \mathbb {P} \left(|X-\mu |\geqslant k\sigma \right)\leqslant {\frac {1}{k^{2}}}.}
У прыватнасці, выпадковая велічыня з канечнай дысперсіяй адхіляецца ад сярэдняга больш, чым на
2
{\displaystyle 2}
стандартныя адхіленні, з імавернасцю менш
25 % .
{\displaystyle 25%.}
Яна ж адхіляецца ад сярэдняга на
3
{\displaystyle 3}
стандартныя адхіленні з імавернасцю менш
11
,
2
% .
{\displaystyle 11{,}2,%.}
Іншымі словамі, у граніцах
2 σ
{\displaystyle 2\sigma }
(2-х стандартных адхіленняў) знаходзяцца па меншай меры
100
−
25
=
75
%
{\displaystyle {100}{-}{25}{=}{75,%}}
значэнняў, а ў граніцах
3 σ
{\displaystyle 3\sigma }
знаходзяцца па меншай меры
100
−
11
,
2
=
88
,
8
%
{\displaystyle {100}{-}{11{,}2}{=}{88{,}8,%}}
значэнняў.
Для найважнейшага выпадку аднамадальных размеркаванняў Няроўнасць Высачанскага — Пятуніна(руск.) бел. істотна ўзмацняе няроўнасць Чaбышова, уключаючы ў сябе дзель
4
/
9
{\displaystyle 4/9}
і набліжае няроўнасць Чaбышова да правіла трох сігм (ужываецца для нармальнага размеркавання). Як вынік, размеркаванне змяняецца, і ў граніцах
3 σ
{\displaystyle 3\sigma }
знаходзяцца «амаль усе» (а дакладней,
95
,
06
%
{\displaystyle 95{,}06,%}
) значэнні выпадковай велічыні.
Гэты раздзел артыкула яшчэ не напісаны. Паводле задумы аднаго з удзельнікаў Вікіпедыі, на гэтым месцы павінен размяшчацца спецыяльны раздзел. Вы можаце дапамагчы праекту, напісаўшы гэты раздзел. |