Міяцэ́н (англ.: Miocene, ад стар.-грэч.: μείων — меншы, менш значны і καινός — новы, сучасны) — першая эпоха неагенавага перыяду. Пачалася 23,03 мільёна гадоў назад і скончылася 5,333 мільёна гадоў назад[1]. Эпосе міяцэну папярэднічае эпоха алігацэну, а паслядоўніцай з’яўляецца эпоха пліяцэну.
Аўтар тэрміна — шатландскі вучоны Чарлз Лаель, які прапанаваў падзяліць трацічны перыяд на чатыры геалагічных эпохі (уключаючы міяцэн) у першым томе яго кнігі «Асновы геалогіі» (1830) (у вынаходстве тэрміна яму таксама дапамагаў яго сябар — В. В’ювел (Rev. W. Whewell). Лаель тлумачыць сваю назву тым, што меншая частка (18 %) закамянеласцей (якія ён тады вывучаў) гэтай эпохі можа быць суаднесена з сучаснымі (новымі) відамі.
| М е з а з о й |
К а й н а з о й ( 65,5 млн. гадоў назад — цяперашні час ) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Палеаген ( 65,5 — 23,03 ) | Неаген ( 23,03 — 2,588 ) | Чацвярцічны ( 2,588 — ) | ||||||
| Палеацэн ( 65,5 — 55,8 ) |
Эацэн ( 55,8 — 33,9 ) |
Алігацэн ( 33,9 — 23,03 ) |
Міяцэн ( 23,03 — 5,332 ) |
Пліяцэн ( 5,332 — 2,588 ) |
Плейстацэн ( 2,588 — 12 тыс. ) |
Галацэн ( 12 тыс. — ) | ||