.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw{display:inline-block}.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a::first-letter,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw::first-letter{text-transform:capitalize}
Міклаш Харасці (венг.: Miklós Haraszti; * 2 студзеня 1945, Іерусалім) — венгерскі пісьменнік, журналіст, праваабаронца, прафесар. У 2012 годзе прызначаны спецдакладчыкам ААН па Беларусі.
У 1964—1967, 1968—1970 вывучаў венгерскую мову і філасофію ў Будапешцкім універсітэце, двойчы быў выключаны і ўзяты пад паліцэйскі нагляд. У 1970 пайшоў на фізічную працу, паводле ўласнага досведу напісаў разам з Дзьёрдзем Конрадам кнігу «Праца на прэмію» пра эксплуатацыю працоўных на дзяржаўнай вытворчасці. За распаўсюджанне гэтай кнігі ў 1973 годзе быў асуджаны да 8 месяцаў пазбаўлення свабоды з адтэрміноўкай на 3 гады.
У 1976 стаў адным з заснавальнікаў руху дэмакратычнай апазіцыі, а ў 1980 рэдактарам перыядычнага самвыдання «Beszélő» (па-беларуску: спатканне ў сэнсе сустрэчы вязня з асобамі, што яго наведваюць). Публікаваў у ім артыкулы пра лёсы рэпрэсаваных па палітычных прычынах асоб, дзейнасць незалежных ініцыятываў. У 1988 заснаваў так званую Сетку свабодных ініцыятыў.
У 1989 годзе стаў членам Саюза свабодных дэмакратаў (СВД); прыняў удзел у перамовах за круглым сталом(англ.) бел. датычна свабодных выбараў. У 1990—1994 быў дэпутатам нацыянальнага парламента ад ЗВД.
Пазней чытаў лекцыі па дэмакратызацыі і палітычных СМІ ў некалькіх універсітэтах. У 1996 атрымаў званне доктара honoris causa Паўднёва-Заходняга ўніверсітэта (ЗША).
9 сакавіка 2004 прызначаны прадстаўніком Арганізацыі па бяспецы і супрацоўніцтве ў Еўропе па свабодзе СМІ. 10 сакавіка 2010 пакінуў пасаду, адбыўшы на ёй два тэрміны.
28 верасня 2012 прызначаны адмысловым дакладчыкам па сітуацыі ў Беларусі Савеце ААН па правах чалавека[2].
Кнігі Міклаша Харасці «Працоўны ў працоўнай дзяржаве» і «Аксамітная турма» перакладзены на розныя мовы свету.
Міклаш Харасці на Вікісховішчы |