Мікалай Тадэвуш Лапацінскі (20 мая 1715 Лапаціна — 4 студзеня 1778 Ляво́нпаль) — ваявода берасцейскі з 1777, вялікі пісар літоўскі 1764—1777, староста мсціслаўскі.
З шляхецкага роду Лапацінскіх герба «Любіч». Сын мсціслаўскага мастаўнічага Лявона Лапацінскага і Рэгіны Свянціцкай. Меў братоў Яна Дамініка і Ігнацыя. Ажаніўся з Барбарай Копаць.
З 1733 г. прыбываў у акружэнні вялікага маршалка літоўскага князя Аляксандра Сапегі, пазней у яго сына князя Юзафа Сапегі. Падчас вайны за польскую спадчыну падтрымаў Станіслава Ляшчынскага, пасля паражэння апошняга выдаўся з ім у выгнанне. У 1736 г. прысягнуў Аўгусту III.
У 1739 г. атрымаў пасаду крайчага мсціслаўскага, у 1742 г. падчашага, а ў 1744 г. войскага ваяводства мсціслаўскага. Дэпутат Літоўскага Трыбунала.
Быў паслом на 15 соймаў, у гадах: 1744, 1748, 1750, 1752, 1754, 1756, 1758, 1760, 1761, 1762, 1764, 1766, 1767. Падпісаў элекцыю Станіслава Аўгуста Панятоўскага. У 1766 г. узнагароджаны Ордэнам Святога Станіслава, у 1777 г. Ордэнам Белага Арла. У 1776—1777 г. прызначаны на пасаду маршалка Трыбунала Літоўскага.