.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw{display:inline-block}.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a::first-letter,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw::first-letter{text-transform:capitalize}
Махамед Нагіб (нар. 20 лютага 1901 — 29 жніўня 1984) — першы прэзідэнт рэспублікі Егіпет пасля рэвалюцыі 1952 года.
У пачатку 20-х пераехаў з Хартума ў Каір, дзе спачатку працаваў ахоўнікам, а затым паступіў на службу ў войска. Нагіб пабудаваў даволі ўдалую ваенную кар’еру, да 1940 года зрабіўся адным з найбольш высокапастаўленых егіпецкіх вайскоўцаў. Тым не менш, ён не заслугоўваў палітычнага даверу караля і двойчы спрабаваў падаць у адстаўку. Абодва разы кароль не задаволіў яго прашэнне. У 1948 годзе удзельнічаў у вайне з Ізраілем.
У 1949 годзе Нагіб таемна ўступіў у рух «Свабодныя афіцэры»(англ.) бел., які склаў ядро апазіцыі каралю. 23 ліпеня 1952 года сумесна з Гамаль Абдул Насерам і Анварам Садатам Нагіб ажыццявіў у Егіпце ваенны пераварот(руск.) бел., вядомы як Ліпеньская рэвалюцыя. 18 чэрвеня 1953 года Нагіб зрабіўся першым прэзідэнтам Егіпта.
Аднак адразу ж пасля прыходу да ўлады пачаліся спрэчкі з нагоды новага курсу Егіпта, у выніку ўжо ў 1954 рашэннем Савета рэвалюцыйнага кіраўніцтва Нагіб быў зняты з паста. Насер, у прыватнасці, прад’явіў яму абвінавачванні ў дыктатарскіх амбіцыях.