Мануэл II (парт.: Manuel II, 1889—1932) — апошні кароль Партугаліі. Належаў да дому Саксен-Кобург-Гота, афіцыйна лічачыся прадстаўніком дынастыі Браганса.
Другі сын караля Карлуша I і Амеліі Арлеанскай. Уступіў на прастол у 19-летнім узросце пасля забойства ў Лісабоне бацькі і старэйшага брата спадчынніка прастола Луіша Філіпэ 1 лютага 1908. Сам Мануэл быў таксама лёгка паранены пры гэтым замаху. Звольніў дыктатарскі ўрад, прызначыў дэмакратычныя выбары, на якіх рашучую перамогу атрымалі сацыялісты і рэспубліканцы. Праз два гады (1910) была зрынута рэвалюцыяй, Партугалія абвешчана рэспублікай.
У эміграцыі Мануэл напісаў кнігу пра сярэдневяковую партугальскую літаратуру. Памёр у Вялікабрытаніі. Быў жанаты на Аўгусце Вікторыі Гогенцолерн (1890—1966), але шлюб быў бяздзетным. З яго смерцю спынілася партугальская галіна Кобургскага дому. Вяршэнства ў дынастыі перайшло да далёкіх сваякоў (галіны Дуарці) — нашчадкам выгнанага караля Мігеля I.
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Мануэл II
Кароль у эміграцыі (англ.)
Папярэднік: Карлуш I |
Кароль Партугаліі 1908—1910 |
Пераемнік: Ліквідацыя манархіі |