Мануэль Луіс Кесан-і-Маліна (ісп.: Manuel Luis Quezon y Molina, 19 жніўня 1878, Балер, Таябас (цяпер Аўрора), Філіпіны — 1 жніўня 1944, Саранак-Лэйк, Нью-Ёрк (штат), ЗША) — другі прэзідэнт Філіпін (у перыяд іх садружнасці ў складзе ЗША) і першы прэзідэнт, абраны ўсенародна.
Мануэль Кесан нарадзіўся ў сям’і іспанамоўных метысаў (яго бацька быў сяржантам) і атрымаў першапачатковую адукацыю дома. Удзельнічаў у Філіпіна-амерыканскай вайне спачатку як ардынарац Эміліа Агінальда, а затым атрымаў званне маёра. Пасля вайны, скончыўшы Універсітэт Санта-Томас у Маніле, ён у 1903 атрымаў права юрыдычнай практыкі, але паступіў у падатковую службу, працуючы спачатку ў Міндара, а затым у родным Таябасе, дзе ён быў у 1905 абраны дарадцам, а ў 1906 губернатарам на год як незалежны кандыдат. У 1907 годзе Кесан стаў дэпутатам Асамблеі Філіпін, дзе стаў лідарам большасці і членам камітэта па асігнаваннях, а ў 1909 быў абраны адным з двух прадстаўнікоў Філіпін у Палаце прадстаўнікоў ЗША, дзе выступаў за вялікую аўтаномію выспаў. У 1916 годзе пасля ўстановы двухпалатнага парламента Кесан стаў сенатарам і быў абраны старшынёй Сената. У снежні 1918 ён ажаніўся са сваёй стрыечнай сястрой Аўрорай Арагон.