Ліды́йская мова — старажытная вымерлая мова, распаўсюджаная ў 1 тысячагоддзі да н. э. — пачатку 1 тысячагоддзя н. э. на захадзе Малой Азіі.
Родная мова насельніцтва Лідыі. Адносілася да анаталійскай групы індаеўрапейскай моўнай сям’і. Частка даследчыкаў лічыць лідыйскую мову нашчадкам хецкай, але ў апошнія часы лінгвісты больш схіляюцца да думкі, што лідыйская мова займае асобнае месца сярод анаталійскіх моў.
Пісьмо на аснове алфавіту, распрацаванага на аснове або непасрэдна фінікійскага, або грэчаскага.