wd wp Пошук: ⬜

Людміла Іванаўна Пісарава

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Пісарава.

Людміла Іванаўна Пісарава (29 мая 1939, г.п. Руба, цяпер у межах Віцебска — 23 мая 2011, Віцебск) — беларуская актрыса. Заслужаная артыстка Беларусі (1976). Узнагароджана Ордэнам Францыска Скарыны (2002).

Біяграфія

Скончыла студыю пры Беларускім тэатры імя Я. Коласа (1964), працавала ў ім (1963—2011).

Казюра («Снежныя зімы» паводле І. Шамякіна),
Ульяна («Трывога» А. Петрашкевіча),
Маці («Парог» А. Дударава, «…Таму, што люблю…» А. Паповай паводле п’есы «Дзень карабля»),
Цвяткова («Апошняя інстанцыя» М. Матукоўскага),
Матруна («Улада цемры [ru]» Л. Талстога),
Кісельнікава («Багна» А. Астроўскага),
Далгова («Касатка» А. Талстога),
Інеса («Каханне не жарты» П. Кальдэрона),
пані Конці («Сола для гадзінніка з боем» О. Заградніка),
Бодагава («Тэлевізійныя перашкоды» К. Сакані),
Мальвіна («Несцерка» В. Вольскага),
Акуліна Іванаўна («Мяшчане [ru]» М. Горкага),
Івета («Матухна Кураж і яе дзеці [ru]» Б. Брэхта).

Людміла Іванаўна Пісарава // Тэатральная Беларусь : энцыклапедыя : у 2 т. / рэдкал.: Г. П. Пашкоў [і інш.]. — Мн., 2003. — Т. 2. — С. 261—262.
Іваноўскі, Ю. Ордэны [Францыска Скарыны] — артыстам-коласаўцам / Ю. Іваноўскі // Віцебскі рабочы. — 2002. — 14 лют. — С. 1.