У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Маяр.
Луі Каміль Маяр (фр.: Louis Camille Maillard, 4 лютага 1878, Понт-а-Мусон — 12 мая 1936, Парыж) — вядомы французскі вучоны і ўрач.
Працуючы ў галіне фізіялогіі, у прыватнасці, даследуючы метабалізм мачавіны і захворванні нырак, Маяр стварыў тэорыю «урагеннай недасканаласці» і ўвёў канцэпцыю «каэфіцыента Маяра» або «індэкса урагеннай недасканаласці». Яго працы ў гэтай галіне апынуліся выключна своечасовымі для дыягностыкі нырачных парушэнняў. Каэфіцыент Маяра выкарыстоўваўся нефралогіі да 1950-х гадоў.
З 1910 года Маяр пачаў даследаванні рэакцый паміж амінакіслотамі і цукрамі. У 1913 годзе ён абараніў на гэтую тэму доктарскую дысертацыю. Яго даследаванні былі таксама звязаныя з харчовай прамысловасцю і паходжаннем смаку ежы.
У той час важнасць даследаванай Маярам дадзенай рэакцыі не была ацэненая. Аднак пасля Другой сусветнай вайны рэакцыя паміж амінакіслотамі і цукрамі, якая адбываецца пры тэрмічнай апрацоўцы ежы, была даследавана больш падрабязна, і піянерскія працы Маяра былі ацэненыя. Гэты працэс быў названы «рэакцыя Маяра». Рэакцыя Маяра прыводзіць да ўтварэння шматлікіх прадуктаў, якія і выклікаюць спецыфічны смак і пах у прадуктаў, падвергнутых тэрмічнай апрацоўцы.
У 1980-х гадах было выяўлена, што рэакцыя Маяра адбываецца і ў жывым арганізме. Прадукты гэтай рэакцыі (неферментатыўнае гліказіліраванне) прыводзяць у арганізме да многіх парушэнняў і ўзнікаюць у прыватнасці пры дыябеце з-за высокага ўзроўню цукру ў крыві.