wd wp Пошук: ⬜

Ксенон

Ксенон (лац.: Xenonum) Xe — хімічны элемент VIII групы перыядычнай сістэмы; атамны нумар 54. Інертны газ.

Хімічныя ўласцівасці

Узаемадзеянне ксенону з фторам прыводзіць да ўтварэння сумесі фтарыдаў, у якой у залежнасці ад умоў правядзення рэакцыі пераважаюць ды-, тэтра- або гексафтарыды. Зручным метадам сінтэзу дыфтарыду, што дазваляе пазбегнуць прамога фтаравання, з’яўляецца акісленне ксенону фтарыдам срэбра(II) пры кіслаце Люіса:

2

AgF

2

2

BF

3

Xe ⟶

XeF

2

2

AgBF

4

{\displaystyle {\ce {2AgF2 + 2BF3 + Xe -> XeF2 + 2AgBF4}}}

Фтарыды ксенону ўяўляюць сабою бясколерныя лятучыя крышталічныя рэчывы, якія лёгка гідралізуюцца:

2

XeF

2

2

H

2

O ⟶ 2

Xe

↑

4

HF +

O

2

↑

{\displaystyle {\ce {2XeF2 + 2H2O -> 2Xe ^ + 4HF + O2 ^}}}

Тэтра- і гексафтарыд ксенону значна больш адчувальныя да вільгаці паветра — пры трапленні ў ваду яны імгненна гідралізуюцца з утварэннем аксіду ксенону(VI):

XeF

6

3

H

2

O ⟶

XeO

3

6

HF

{\displaystyle {\ce {XeF6 + 3H2O -> XeO3 + 6HF}}}

6

XeF

4

12

H

2

O ⟶ 2

XeO

3

4

Xe

↑

3

O

2

↑

24

HF

{\displaystyle {\ce {6XeF4 + 12H2O -> 2XeO3 + 4Xe ^ + 3O2 ^ + 24HF}}}

Прыродныя крыніцы

Паветра — адзіная крыніца ксенону.

Прымяненне

Ксенонавая лямпа — адна з самых моцных крыніц святла (фары, пражэктары, праектары) са спектрам выпраменьвання блізкім да сонечнага (лямпы для цяпліц).

XeO3 — выбуховае рэчыва без шкодных газаў.

Літаратура

Неорганическая химия: В 3 т. / Под ред. Ю. Д. Третьякова. Т. 2: Химия непереходных элементов: Учебник для студ. высш. учеб. заведений / А.А. Дроздов, В.П.Зломанов, Г.Н.Мазо, Ф.М.Спиридонов.. — М.: Издательский центр «Академия», 2004. — 368 с.

Зноскі

1. ↑ Michael E. Wieser, Norman Holden, Tyler B. Coplen, John K. Böhlke, Michael Berglund, Willi A. Brand, Paul De Bièvre, Manfred Gröning, Robert D. Loss, Juris Meija, Takafumi Hirata, Thomas Prohaska, Ronny Schoenberg, Glenda O’Connor, Thomas Walczyk, Shige Yoneda, Xiang‑Kun Zhu. Atomic weights of the elements 2011 (IUPAC Technical Report) (англ.)  // Pure and Applied Chemistry. — 2013. — Т. 85. — № 5. — С. 1047-1078. — DOI:10.1351/PAC-REP-13-03-02
2. 1 2 3 Size of xenon in several environments (англ.) . www.webelements.com. Праверана 6 жніўня 2009.
3. ↑ Редкол.:Кнунянц И. Л. (гл. ред.). Химическая энциклопедия: в 5 т. — Москва: Советская энциклопедия, 1990. — Т. 2. — С. 548-549. — 671 с. — 100 000 экз.

Тэмы гэтай старонкі (4):
Катэгорыя·Інертныя газы
Катэгорыя·Хімічныя элементы
Катэгорыя·Старонкі з нелікавымі аргументамі formatnum
Катэгорыя·Артыкулы з дубліраванымі параметрамі шаблонаў