Ке́неу (лац.: Ceneus, вал.: Ceneu) (каля 382? — каля 450) — кіраўнік каралеўства Эбрук.
Кенеу нарадзіўся каля 382 года ў сям’і Коэля Старога і Істрадвал. Ён быў братам Гарбаніяна, разам з якім падзяліў уладанні бацькі пасля яго смерці. Гарбаніян атрымаў тэрыторыю пад назвай Брынейх, а Кенеу — усе астатнія землі.
У 440-х гадах Кенеу паступіў гэтак жа як і Вортыгерн, выкарыстаўшы саксаў на чале з іх правадыром Вілгісам для барацьбы з піктамі. За падтрымку хрысціян у барацьбе супраць язычнікаў Кенеу быў кананізаваны.
Каля 450 года Кенеу памёр, а яго ўладанні былі падзелены паміж сынамі: Мор атрымаў Эбрук, а Гургуст — Рэгед.