Каўпа (лац.: Caupo; ? — 1217) — адзін са старэйшын тарэйдскіх ліваў у XIII ст.
Упершыню Каўпа згадваецца «Хронікай Лівоніі» Генрыха Латвійскага ў 1200 годзе, калі разам з іншымі старэйшынамі аддаў сваіх сыноў закладнікамі біскупу Альберту. Аднак, відаць, ахрысціўся Каўпа яшчэ ў 1191 г. і быў саюзнікам немцаў, шмат спрыяў умацаванню іх улады. У 1203 ездзіў у Германію, затым у Рым, дзе быў прыняты Папам Інакенціям III, і вярнуўся ў Лівонію ў верасні 1204 года. Лівы не прынялі свайго колішняга старэйшыну, але ў 1206 годзе Каўпа з дапамогаю немцаў вяртае сабе ўладу, пры гэтым быў спалены г.зв. «замак Каўпа». Пазней Каўпа ўдзельнічаў у паходах немцаў супраць эстаў. У бітве з эстамі 21 верасня 1217 быў смяротна паранены. Падзяліў сваю маёмасць паміж цэрквамі ў Лівоніі. Нашчадкаў па мячы Каўпа не пакінуў, яго сын Бертольд загінуў яшчэ ў 1210 г. Ад Каўпа па кудзелі выводзіць сябе род остзейскіх немцаў Лівенаў.
«Замак Каўпа» знаходзіўся паблізу пабудаванага ў 1214 годзе немцамі Фрэдэландскага замка (пазней зваўся Тарэйдскім). Выказвалася меркаванне, што Каўпа таксама меў і другі замак («малы замак Каўпа») — Вілкмесцкае гарадзішча, за 1 км ад Крымулдскага замка, але гэтае меркаванне аспрэчваецца.