У гэтага паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Каштан (значэнні).
Кашта́н (Castanea) — род лістападных дрэў, радзей кустоў сямейства букавых. Аб’ядноўвае 14 блізкароднасных відаў.
Вышыня да 35 м. Кара бранзаватая. Лісце шырокаланцэтнае, цвёрдае, зубчастае. Кветкі дробныя, у агульных коласападобных суквеццях, якія маюць выгляд каташкоў. Мужчынскія суквецці ўяўляюць сабой коласападобныя ўтварэнні. На галоўнай восі размешчаны мужчынскія кветкі па 3-7 у дыхазіях. Жаночыя кветкі сабраны ў 3-кветкавыя дыхазіі, якія сядзяць у па-зухах покрыўных лістоў. Увесь дыхазій акружаны масіўнай плюскай, якая амаль даверху ахоплівае кветкі. Пры выспяванні пладоў плюска расшчапляецца на 2-4 створкі з вострымі вырастамі. Размяшчэнне створак адпавядае размяшчэнню прыкветнікаў дыхазія бакавых кветак. Плюска каштана мае ліставую прыроду. Плод з 1-3 арэшкаў.
Жывуць да 1000 гадоў.
Пашыраны ў Міжземнамор’і, Паўночнай Амерыцы, Усходняй Азіі. На Беларусі, у Цэнтральным батанічным садзе Нацыянальнай АН інтрадукаваны каштан пасяўны (Castanea sativa).
Плады каштана ядомыя, выкарыстоўваюцца ў кандытарскай прамысловасці. З драўніны каштана пасяўнога можна вырабляць бочкі, мэблю.