Карл Юны (фр.: Charles le Jeune, 772—4 снежня 811) — кароль франкаў у 800—811 гадах.
Ён быў другім сынам Карла Вялікага і першым сынам ад яго другой (паводле крыніц, першай ці трэцяй) жонкі Хільдэгарды з Вінцгау. Пасля таго як Карл Вялікі падзяліў імперыю паміж сваімі сынамі, Карл Юны ў 800 годзе атрымаў тытул Караля Франкаў. Карл быў каранаваны каронай караля франкаў у Рыме 25 снежня 800 года, у той самы дзень, калі яго бацька быў каранаваны імператарскай каронай. Да гэтага (з 790 года) ён кіраваў графствам Мэн. Яго старэйшы брат, Піпін Гарбаты, быў пазбаўлены спадчыны, а яго малодшыя браты Карламан (пад імем Піпін) і Людовік Набожны атрымалі адпаведна Італію і Аквітанію.
У 789 годзе Карл Вялікі прапанаваў Карлу Юнаму ажаніцца з Эльфлідай, дачкой караля Усходняй Англіі Офы. Офа настойваў, што гэта можа адбыцца толькі калі дачка Карла Вялікага ажэніцца з сынам Офы Экгфрытам. Карл пакрыўдзіўся на гэта і зачыніў порты для англійскіх гандляроў. Пазней порты былі зноў адкрыты, гандлёвыя адносіны адноўлены, а праз некалькі гадоў, у 796 годзе, Карл і Офа склалі першы вядомы ў гісторыі Англіі гандлёвы дагавор.
Карл Юны сканаў у Баварыі 4 снежня 811.
Тэмы гэтай старонкі (9):