Карлскуга (шведск.: Karlskoga) — горад у Швецыі ў лене Эрэбру, адміністрацыйны цэнтр Карлскугскай камуны. Паселішча названа ў гонар Карла IX, а skoga азначае «лес».
Насельніцтва - 34615 чалавек.
Размешчаны на паўночным беразе возера Мёкельн. З’яўляецца прамысловым цэнтрам.
Першапачаткова паселішча называлася Möckelns bodar (на старашведскай Myklesboda). Складалася з некалькіх хацін рыбакоў. Герцаг Карл Сёдэрманландскі наведаў гэтае месца ў канцы XVI стагоддзя, у сувязі з чым з’явілася цяперашняя назва.
У 1586 годзе быў заснаваны царква прыход Карлсуга, а неўзабаве была пабудавана і драўляная царква.
Дзякуючы рачной сістэме і багатым запасам лесу ў XVII стагоддзі ў Карлскузе паўстала мноства Брук. У XVII стагоддзі былі пабудаваныя 14 малых жалезаробчых майстэрняў і 8 кавальскіх молатаў, якія прыводзяцца ў дзеянне вадзянымі коламі. Большая частка з іх існавала да 1860-м гг., але найбуйнейшым жалезаробчым прадпрыемствам стала Буфарская мануфактура. У 1871 годзе на Бафарс вырабілі 6124 тоны жалеза, больш, чым на любым іншым прадпрыемстве ў Швецыі.
Горад вырас вакол двух цэнтраў - вёскі Карлскуга і Буфарскай мануфактуры. У 1882 годзе прыход Карлскуга налічваў 11.184 жыхары. У 1885 годзе вёска атрымала гарадскі статут, а ў 1940 і статус горада.