Земавіт IV Плоцкі ці Куяўскі (польск.: Siemowit (Ziemowit); 1352 — 21 студзеня 1426 года) — князь раўскі (1373/1374-1426), плоцкі (1381—1426), візненскі (1381—1382, 1401—1426) і белзскі (1388—1426), прадстаўнік Мазавецкай лініі Пястаў. Малодшы сын князя плоцкага і раўскага Земавіта III ад першага шлюбу з сілезскай князёўнай Эўфіміяй Апольскай.
Атрымаў у спадчыну ад свайго бацькі (Земавіта III, памёр у 1381 годзе) ролю прэтэндэнта на карону Польшчы, дзе са смерцю Казіміра Вялікага спынілася дынастыя Пястаў. Пасля смерці ў 1382 годзе Людовіка Венгерскага, які заняў польскі прастол па дагаворы з Казімірам, Земавіт, карыстаючыся смутамі, што падняліся ў краіне, паколькі было невядома, якая з дочак Людовіка зойме прастол, і адсутнасці якога б там ні быць урада паспрабаваў сілай сесці на польскі трон, знаходзячы сабе падтрымку ў вялікапольскай шляхце, незадаволенай кіраваннем малапольскіх вяльможаў у часы валадарання Людовіка. Аднак яго спроба скончылася няўдачай; не ўдаўся і яго другі план — захапіць Ядвігу на яе шляху ў Кракаў. Пасля каранацыі Ядвігі Земавіт заключыў з ёй дагавор (1385), паводле якога за выкуп вяртаў усе захопленыя ў безкаралеўе землі.