Затундраныя сяляне — этнаграфічная група рускіх старажылаў, якая пражывала ўздоўж рэк Дудзінка і Хатанга на Таймырскім паўвостраве (Усходняя Сібір)[1].
У XVI—XVII стагоддзях у Пясіду (як у той перыяд называўся Таймыр) дашлі з еўрапейскай часткі Расіі, першыя рускія пасяленцы. Выхадцы з Цэнтральнага і Усходняга Памор’я сталі асновай сталага насельніцтва Таймыра-Туруханскага раёна і ніжняга цячэння Ангары. З цягам часу лад жыцця нешматлікіх рускіх жыхароў унутраных раёнаў Таймыра на Хатанге і Пясине набыў рысы рацыянальнага для гэтых месцаў побыту эвенкаў і якутаў[2]. Затундраныя сяляне знаходзіліся пад моцным уплывам суседзяў, часта ўступалі з імі ў шлюбы, успрынялі таксама мова якутаў[3].
У выніку ўзаемадзеяння эвенкаў, якутаў і рускіх затундраных сялян у канцы XVIII — першай палове XIX стагоддзяў склаўся далганскі этнас. Таму некаторыя даследчыкі лічаць затундренных сялян складовай часткай[4],[5] ці нават асновай далганскага этнасу[2].
Затундраныя сяляне да канца XX стагоддзя практычна цалкам зліліся з навакольным рускім насельніцтвам[3]. Па дадзеных Усерасійскага перапісу насельніцтва 2002 года да дадзенай этнаграфічнай групы сябе аднеслі 8 чалавек[6].