Закрыліна — дошка, што закрывала тарэц даху, часта афармлялася разьбою.[1] Калі дах быў двухсхільны, то на скрыжаванні закрыліны рабілі крыху даўжэйшымі, чым патрэбна, выразаючы з дошкі контуры конскіх галоў, каровіных рогаў, фігурак птушак і змей, павернутых у розныя бакі. Такое скрыжаванне называлася вільчык[2].
У канцы XIX — пачатку XX стагоддзя замест здвоенага вільчака з’яўляецца ўпрыгожанне, зробленнае з адной дошкі, замест зааморфных матываў з’яўляюцца раслінныя і геаметрычныя контуры[2].
Край закрыліны таксама аздабляўся: сякерай, свярдлом ці пілою рабілася разьба[2].