Зако́н кра́тных адно́сін — адзін з законаў стэхіяметрыі: калі два хімічныя элементы ўтвараюць паміж сабою некалькі злучэнняў, то масы аднаго элемента, што прыпадаюць на адзінку масы другога, адносяцца як цэлыя (звычайна невялікія) лікі.
Напрыклад, у аксідах азоту NO і NO2 на 1 масавую частку (мас. ч.) азоту прыпадае адпаведна 1,14 і 2,28 мас. ч. кіслароду; адносіны паказаных мас. ч. кіслароду роўныя 1:2.
Закон кратных адносін строга выконваецца для стабільных газападобных злучэнняў.
Адкрыты Дж. Дальтанам у 1803 годзе.