wd wp Пошук: ⬜

Закон выпрамянення Кірхгофа

Закон выпрамяне́ння Кі́рхгофа — адзін з асноўных законаў цеплавога выпрамянення, які ўстанаўлівае залежнасць паміж вылучэннем і паглынаннем электрамагнітнага выпрамянення целам пэўнай тэмпературы.

Устаноўлены Г. Р. Кірхгофам у 1859 годзе.

Паводле закона выпрамянення Кірхгофа адносіны выпрамяняльнай здольнасці

r ( ω , T )

{\displaystyle ~r(\omega ,T)}

$\{\displaystyle ~r(\omega ,T)\}$ цела да яго паглынальнай здольнасці

a ( ω , T )

{\displaystyle ~a(\omega ,T)}

$\{\displaystyle ~a(\omega ,T)\}$ не залежаць ад прыроды выпрамяняльнага цела і з’яўляюцца універсальнай функцыяй даўжыні хвалі (або частаты) і абсалютнай тэмпературы

{\displaystyle T}

$\{\displaystyle T\}$ :

r ( ω , T )

a ( ω , T )

= f ( ω , T )

{\displaystyle {\frac {r(\omega ,T)}{a(\omega ,T)}}=f(\omega ,T)}

$\{\displaystyle \{\frac \{r(\omega ,T)\}\{a(\omega ,T)\}\}=f(\omega ,T)\}$ Фунцыя

{\displaystyle f}

$\{\displaystyle f\}$ з’яўляецца выпрамяняльнай здольнасцю абсалютна чорнага цела, для якога

a ( ω , T )

{\displaystyle ~a(\omega ,T)=1}

$\{\displaystyle ~a(\omega ,T)=1\}$ і ў яўным выглядзе вызначаецца законам выпрамянення Планка.

Літаратура

Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.8: Канто — Кулі / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 1999. — Т. 8. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0144-3.

Тэмы гэтай старонкі (2):
Катэгорыя·Тэрмадынаміка
Катэгорыя·Фізічныя законы