Жоржы ды Сена (парт.: Jorge de Sena; 2 лістапада 1919, Лісабон — 4 чэрвеня 1978, Санта-Барбара, штат Каліфорнія) — партугальскі празаік, паэт, драматург, крытык, эсэіст, перакладчык. Адзін з найбуйнейшых партугальскіх інтэлектуалаў 2-й паловы XX ст. Узнагароджаны міжнароднай паэтычнай прэміяй Этна-Таарміна, а таксама двума нацыянальнымі ордэнамі (Ордэнам Генрыха Мараплаўца і Ордэнам святога Якава).
Скончыў інжынерны факультэт Універсітэта ў Порту і з 1948 года працаваў па спецыяльнасці, спалучаў працу з творчай дзейнасцю. У 1959 годзе эміграваў у Бразілію, баючыся пераследу за ўдзел у спробе перавароту супраць рэжыму Салазара. У Бразіліі атрымаў ступень доктара філалогіі і цалкам прысвяціў сябе выкладчыцкай дзейнасці. У 1965 годзе пераязджае у ЗША, дзе пачынае выкладаць ва універсітэце Вісконсіна. З 1970 года і да канца жыцця Сена займаў пасаду кіраўніка аддзялення іспанскай і партугальскай мовы у Каліфарнійскім універсітэце.
Шматгранная творчая спадчына Сены налічвае больш за ста апублікаваных твораў, сярод якіх дваццаць паэтычных зборнікаў, трыццаць апавяданняў, аўтабіяграфічны раман «Вогненныя знакі» (Sinais de fogo), дзясятак п’ес, каля 40 тамоў крытыкі і эсэ (сярод якіх асабліва вылучаюцца даследаванні творчасці Л. Камоэнша і Ф. Песоа), працы па гісторыі і тэорыі літаратуры і культуры не толькі Партугаліі і Бразіліі, але таксама Іспаніі, Францыі, Германіі, Вялікабрытаніі і Злучаных Штатаў. Сэна таксама нястомна перакладаў і быў укладальнікам зборнікаў паэтычных перакладаў (дзвюх вялікіх анталогій, якія ахоплівалі творы ад антычнай класікі да мадэрнізму, і двух зборнікаў — К. Кавафіса і Э. Дзікінсан), празаічных і драматычных твораў (Фолкнер, Хемінгуэй, По, Грын, Брэхт, О’Ніл і інш.).