Жан-Батыст Карпо (фр. Jean-Baptiste Carpeaux; 11 мая 1827, Валансьен — 12 кастрычніка 1875, Курбевуа) — французскі скульптар, жывапісец і графік, адзін з галоўных прадстаўнікоў «стылю Напалеона III».
Пасля заканчэння школы Карпо некаторы час займаецца вырабам мадэляў і клішэ. Затым пачынае наведваць Школу прыгожых мастацтваў, дзе быў вучнем Францыска Жазефа Дзюрэ і Франсуа Руда. У 1854 годзе па выніках выставы ў Французскай акадэміі Карпо прысуджаецца Рымская прэмія. Акрамя прэміі, скульптар атрымаў яшчэ і буйную навучальную стыпендыю, якая дазволіла яму здзейсніць паездку ў Італію з працяглым прыпынкам у Рыме. Разам з вывучэннем антычных узораў скульптар цікавіцца і сучасным яму мастацтвам. Да канца гэтай паездкі ў Карпо выпрацоўваецца свой уласны мастацкі стыль.
Вярнуўшыся ў Францыю, скульптар удзельнічае ў выставе ў сваім родным Валансьене, дзе выстаўляе працу «Дзяўчынка смяецца», а затым ізноў з’яжджае ў Рым, дзе па матывах складання Дантэ стварае «Групу акружанага сваімі дзецьмі і ўнукамі Уголіна». Тут уласцівы яму натуралізм уступае ў супярэчнасць з новымі навыкамі творчасці, якія аспрэчваюць законы пластыкі.
У 1862 годзе Карпо з’яжджае на радзіму і жыве ў Парыжы. Ён адкрывае ўласнае атэлье, і пасля некалькіх паспяховых работ атрымлівае ўрадавы заказ упрыгожыць Павільён Флоры ў Луўры. Найбольш жа вядомым і ў той жа час спрэчным яго творам у той час аказалася скульптурная група «Танец» на фасадзе Парыжскай оперы, якая выклікала ажыўленую палеміку. Страсці аб «прыстойнасці» скульптуры былі настолькі абвостраныя, што ў ноч з 27 на 28 жніўня 1869 года на «Танец» быў здзейснены замах. Нейкі абураны спадар шпурнуў у скульптуру чарніліцу. Аднак неўзабаве «Танец» быў ачышчаны і адноўлены.