Дзмітрый Сангушка[1] (1530 — 3 лютага 1554) — дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага.
Трымаў Жытомірскае, Канеўскае і Чаркаскае староствы.
З княжацкага роду Сангушкаў герба «Пагоня Літоўская», сын Фёдара, старосты брацлаўскага. Меў малодшага брата Рамана.
15 верасня 1553 ажаніўся з Гальшкаю Астрожскаю, супраць волі яе маці Беата з Касцялецкіх. Апошняя напісала скаргу вялікаму князю Жыгімонту Аўгусту, які пазбавіў Дзмітрыя пасад і пастанавіў з’явіцца яму ў каралеўскі суд. Маладыя выправіліся на ўцёкі ў Чэхію. За няяўлю на суд вялікі князь прусудзіў З. Сангушку да інфаміі — пазбаўлення гонару, выгнання з дзяржавы, канфіскацыі маёмасці і абавязання вярнуць Гальшку маці. Кожны ахвочы мог яго беспакарана забіць і атрымаць узнагароду. Неўзабаве гэта зрабіў Марцін Збароўскі, які жадаў выдаць Гальшку за аднаго са сваіх сыноў.
11 лютага 1554 З. Сангушку пахавалі ў Яромежы ў касцёле Святога Мікалая. На фундаванай сваякамі каменнай пліце змясцілі наступны надпіс:
|
Каля 1860 Сангушкі паставілі новую пліту, але ўжо без імя забойцы.