У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Талстой. Дзмітрый Андрэевіч Талстой (руск.: Дми́трий Андре́евич Толсто́й) (1 (13) сакавіка 1823, Масква — 26 красавіка (7 мая) 1889, Санкт-Пецярбург), дзяржаўны дзеяч Расійскай імперыі, обер-пракурор Свяцейшага Сінода (1865—1880), граф, міністр унутраных спраў і шэф жандармаў (1882—1889), член Дзяржаўнага савета (з 1880), міністр народнай асветы (1886—1880), прэзідэнт Расійскай Акадэміі навук (1982—1889).
У 1843 годзе скончыў Царскасельскі ліцэй. З 1848 г. на службе ў дэпартаменце духоўных спраў Міністэрства ўнутраных спраў, а з 1853 года ў Марскім міністэрстве. Правёў рэформы сярэдняй адукацыі (1871), гарадскіх вучылішчаў (1874), духоўных навучальных устаноў пры Сінодзе. Сумесна з А. Дз. Пазухіным распрацаваў праекты «Закона аб земскіх участковых начальніках» (1889), «Палажэння аб земскіх установах» (1896). Аўтар прац «Гісторыя фінансавых устаноў Расіі з часоў заснавання дзяржавы да смерці імп. Кацярыны II» (1848), «Рымскі каталіцызм у Расіі» (1876)[2].
| Папярэднік: Мікалай Паўлавіч Ігнацьеў |
Міністр унутраных спраў Расійскай імперыі 1882—1889 |
Пераемнік: Іван Мікалаевіч Дурнаво |
| Папярэднік: Фёдар Пятровіч Літке |
Прэзідэнт Расійскай акадэміі навук 1882—1889 |
Пераемнік: Канстанцін Канстанцінавіч |