У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Сямёнаў. Дзмітрый Аляксандравіч Сямёнаў (11 чэрвеня 1926 — 29 верасня 1982) — беларускі грамадскі дзеяч.[1]
Нарадзіўся ў Мінску 11 чэрвеня 1926 года. Ягоныя бацькі, Аляксандр і Алёна з Турцэвічаў, былі эканамістамі з вышэйшай адукацыяй.
У Другую сусветную вайну ў часе нямецкай акупацыі вучыўся ў мінскай фельчарскай школе і працаваў у Краязнаўчым музеі пад кіраўніцтвам Антона Шукелойця.
У 1944 годзе выехаў у Германію. Жыў у беларускіх лагерах для перамешчаных асоб, удзельнічаў у беларускім скаўтынгу, дапамагаў Антону Адамовічу ў выданні «Ведамак». Аўтар «Дзённіка», які вёў у 1943—1947 гадах (выдадзены ў Мінску ў 2012 годзе) і які быў знойдзены, дзякуючы ягонай дачцэ Раіне. Дзённік Дзмітрый Сямёнаў пачаў весці 1 студзеня 1943 года, там ён сістэматычна запісваў тагачасныя падзеі: бягучае жыццё, вучобу, прызнанні ў каханні, паходы ў кіно, падрабязны рэпертуар мінскіх кінатэатраў за немцамі, сістэматычныя аблавы паліцыі, харчаванне ў той галодны час, таксама дакладна натуе і пазнейшае жыццё ў Германіі перад капітуляцыяй, першыя паваенныя гады.
У пачатку 1950-х прыбыў у ЗША. Жыў у Нью-Джэрсі. Вывучаў паліталогію ў Ратгерскім універсітэце. Працаваў хімікам.
Памёр 29 верасня 1982 года. Пахаваны ў Іст-Брансуіку на могілках царквы Жыровіцкай Божай Маці БАПЦ.