Даўганосікі лясныя, ці Хілёбіусы[1] (Hylobius) — род цвёрдакрылых сямейства слонікаў.
Хабаток ў жукоў даволі доўгі, акруглены, трохі сагнуты, на канцы некалькі пашыраны. Вусікі прымацаваныя каля вуглоў рота так, што першы членік іх (сцяблінка) ледзь дасягае пярэдняга краю вачэй. 2 наступных ствараюць даўгаватыя, астатнія членікі жгуціка кароткія. Шчыток відавочны. Надкрыллі спераду з тупымі выбітнымі грудкамі (плечы). Ногі доўгія, галёнкі з моцным шыпом на канцы, сцёгны вышчэрбленыя, лапкі з вялікімі, далёка адзін ад аднаго адлеглымі кіпцікамі.
Сярэдняй велічыні слонікі, даўжынёй 6-16 мм, жывуць у хвойных лясах і распаўсюджаныя ў Еўропе і Азіі. Лічынкі жывуць у паміраюць кронах хвойных дрэў. Жукі абгрызаюць кару дрэў. З 7 еўрапейскіх відаў найбольш вядомы, як вельмі шкодны ў лесаводстве жук, вялікі хваёвы даўганосік (Hylobius abietis), Hylobius abietis, Hylobius abietis.