wd wp Пошук:
    ⬜

    Гідразін

    Гідразі́н (дыамід) H2N—NH2 — бясколерная, моцна гіграскапічная вадкасць з непрыемным пахам.

    Малекула N2H4 складаецца з дзвюх групаў NH2, павернутых адна адносна аднае, што абумоўлівае палярнасць малекулы гідразіну, μ = 0,62 · 10−29 Кл · м. Змешваецца ў любых суадносінах з вадой, вадкім аміякам, этанолам; у непалярных растваральніках раствараецца дрэнна. Па ўстойлівасці гідразін значна саступае аміяку, бо сувязь N—N не вельмі трывалая.

    Хімічныя ўласцівасці

    Падобна аміяку гідразін праяўляе асноўныя ўласцівасці. Аднак з-за ўзаемнага адштурхвання свабодных электронных пар суседніх атамаў азоту гідразін з’яўляецца слабейшай асновай за аміяк:

    N

    2

    H

    4

    H

    2

    O

    ↽

    −

    −

    ⇀

    N

    2

    H

    5

    OH

    −

    {\displaystyle {\ce {N2H4 + H2O <=> N2H5^+ + OH-}}}

    \{\displaystyle \{\ce \{N2H4 + H2O <=> N2H5^+ + OH-\}\}\}

    N

    2

    H

    5

    H

    2

    O

    ↽

    −

    −

    ⇀

    N

    2

    H

    6

    2 +

    OH

    −

    {\displaystyle {\ce {N2H5^+ + H2O <=> N2H6^2+ + OH-}}}

    \{\displaystyle \{\ce \{N2H5^+ + H2O <=> N2H6^2+ + OH-\}\}\}

    Атрыманне

    Па метадзе Рашыга яго атрымліваюць акісленнем аміяку гіпахларытам натрыю. Працэс працякае праз стадыю ўтварэння хлораміну:

    NH

    3

    NaOCl ⟶

    NH

    2

    Cl + NaOH

    {\displaystyle {\ce {NH3 + NaOCl -> NH2Cl + NaOH}}}

    \{\displaystyle \{\ce \{NH3 + NaOCl -> NH2Cl + NaOH\}\}\}

    NH

    2

    Cl +

    NH

    3

    NaOH ⟶

    N

    2

    H

    4

    NaCl +

    H

    2

    O

    {\displaystyle {\ce {NH2Cl + NH3 + NaOH -> N2H4 + NaCl + H2O}}}

    \{\displaystyle \{\ce \{NH2Cl + NH3 + NaOH -> N2H4 + NaCl + H2O\}\}\}

    У адну рэакцыю:

    2

    NH

    3

    NaOCl ⟶

    N

    2

    H

    4

    NaCl +

    H

    2

    O

    {\displaystyle {\ce {2NH3 + NaOCl -> N2H4 + NaCl + H2O}}}

    \{\displaystyle \{\ce \{2NH3 + NaOCl -> N2H4 + NaCl + H2O\}\}\}

    Іоны некаторых цяжкіх металаў, прыкладам Cu2+, нават пры канцэнтрацыі каля 10−5 моль/л каталізуюць раскладанне гідразіну па рэакцыі:

    N

    2

    H

    4

    2

    NH

    2

    Cl ⟶ 2

    NH

    4

    Cl +

    N

    2

    ↑

    {\displaystyle {\ce {N2H4 + 2NH2Cl -> 2NH4Cl + N2 ^}}}

    \{\displaystyle \{\ce \{N2H4 + 2NH2Cl -> 2NH4Cl + N2 ^\}\}\}

    Для іх звязвання ў рэакцыйную сумесь дадаюць жэлацін. Часта аміяк замяняюць мачавінай:

    (

    NH

    2

    )

    2

    CO + NaOCl + 2

    NaOH ⟶

    N

    2

    H

    4

    NaCl +

    Na

    2

    CO

    3

    H

    2

    O

    {\displaystyle {\ce {(NH2)2CO + NaOCl + 2NaOH -> N2H4 + NaCl + Na2CO3 + H2O}}}

    \{\displaystyle \{\ce \{(NH2)2CO + NaOCl + 2NaOH -> N2H4 + NaCl + Na2CO3 + H2O\}\}\}

    Метад Баера. Ён адрозніваецца ад метаду Рашыга тым, што ўводзяць ацэтон, які злучае гідразін у арганічнае вытворнае (гідразон), тым самым выводзячы яго з рэакцыі. Выкарыстанне ацэтону дазваляе замяніць гіпахларыт на пераксід вадароду:

    2

    NH

    3

    H

    2

    O

    2

    ⟶

    N

    2

    H

    4

    2

    H

    2

    O

    {\displaystyle {\ce {2NH3 + H2O2 -> N2H4 + 2H2O}}}

    \{\displaystyle \{\ce \{2NH3 + H2O2 -> N2H4 + 2H2O\}\}\}

    Таксічнасць

    Гідразін і яго вытворныя — надзвычай таксічныя злучэнні для розных відаў жывёл і раслінных арганізмаў. Разбаўленыя растворы сульфату гідразіна згубна дзейнічаюць на насенне, марскія водарасці, аднаклетачныя і прасцейшыя арганізмы. У млекакормячых гідразін выклікае сутаргі. У жывёльны арганізм гідразін і яго вытворныя могуць пранікаць любымі шляхамі: пры ўдыханні пароў прадукту, праз скуру, праз стрававальны тракт.

    Літаратура

    Тэмы гэтай старонкі (6):
    Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы з пераазначэннем значэння з Вікідадзеных
    Катэгорыя·Аміны
    Катэгорыя·Ракетнае паліва
    Катэгорыя·Злучэнні вадароду
    Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы з вікі-разметкай у малюнку карткі
    Катэгорыя·Злучэнні азоту