У гэтага паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Грунт (значэнні). Грунт (ст.-белар. кгрунтъ,грунтъ[1] ад ням.: Grund — глеба, зямля, аснова) — горныя пароды і глебы, якія залягаюць у верхняй частцы зямной кары, пераважна ў зоне выветрывання, знаходзяцца ў сферы ўздзеяння вытворчай дзейнасці чалавека і могуць быць скарыстаныя ў якасці падмуркаў, асяроддзя і матэрыялаў для розных збудаванняў.
Грунты з’яўляюцца аб’ектам вывучэння грунтазнаўства.