У гэтага паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Граніца (матэматыка). Грані́ца фу́нкцыі, або лімі́т фу́нкцыі[1] — значэнне, да якога прыбліжаецца (імкнецца) значэнне функцыі, калі яе аргумент імкнецца да некаторага пункта (магчыма, бесканечна аддаленага). Гэта адно з першасных паняццяў матэматычнага аналізу, на якім грунтуюцца асноўныя паняцці матэматычнага аналізу: непарыўнасць, вытворная, дыферэнцыял.
Аперацыя знаходжання граніцы функцыі называецца грані́чным перахо́дам.
Калі функцыя f(x) мае граніцу A ў пункце a, гэта абазначаецца наступным чынам:
lim
x → a
A .
{\displaystyle \lim _{x\to a}f(x)=A.}
Лік A называецца граніцаю функцыі f(x) пры імкненні x да a, калі для любога ліку ε > 0 існуе такі лік δ > 0, што для ўсіх x, якія задавальняюць умову
0 <
|
x − a
|
< δ ,
{\displaystyle 0<|x-a|<\delta ,}
справядлівая няроўнасць
|
f ( x ) − A
|
< ε .
{\displaystyle |f(x)-A|<\varepsilon .}
Або, кажучы словамі, функцыя мае граніцу A ў некаторым пункце, калі і толькі калі для любога ε > 0 можна знайсці такое наваколле гэтага пункта, у межах якога функцыя не адхіляецца ад A больш чым на ε > 0.
Функцыя f мае ў пункце a канечную граніцу A, калі і толькі калі для любой паслядоўнасці
(
x
n
)
1
∞
{\displaystyle \scriptstyle (x_{n})_{n=1}^{\infty }}
, якая збягаецца да пункта a:
lim
n → ∞
x
n
= a ,
{\displaystyle \lim \limits _{n\to \infty }x_{n}=a,}
адпаведная паслядоўнасць
(
f (
x
n
)
)
1
∞
{\displaystyle \scriptstyle \left(f(x_{n})\right)_{n=1}^{\infty }}
значэнняў функцыі збягаецца да A:
lim
n → ∞
f (
x
n
A .
{\displaystyle \lim \limits _{n\to \infty }f(x_{n})=A.}
Функцыя f(x) мае ў пункце a канечную граніцу, калі і толькі калі для адвольнага ε > 0 існуе такое δ > 0, што для любых x1 і x2, узятых з δ-наваколля пункта a, спраўджваецца няроўнасць
|
f (
x
1
) − f (
x
2
)
|
< ε .
{\displaystyle |f(x_{1})-f(x_{2})|<\varepsilon .}
Заўвага: Крытэрый Кашы адрозніваецца ад азначэння паводле Кашы тым, што ў крытэрыі ніяк не ўдзельнічае значэнне граніцы. Крытэрый толькі сцвярджае існаванне граніцы, але нічога не кажа пра само гранічнае значэнне.
Калі існуюць канечныя граніцы
lim
x → a
f ( x )
{\displaystyle \scriptstyle \lim _{x\to a}f(x)}
і
lim
x → a
g ( x )
{\displaystyle \scriptstyle \lim _{x\to a}g(x)}
, тады справядлівыя сцвярджэнні:
lim
x → a
λ
lim
x → a
f ( x ) + μ
lim
x → a
g ( x ) .
{\displaystyle \lim \limits _{x\to a}(\lambda f(x)+\mu g(x))=\lambda \lim \limits _{x\to a}f(x)+\mu \lim \limits _{x\to a}g(x).}
Заўвага: з гэтай уласцівасці непасрэдна вынікаюць наступныя роўнасці:
lim
x → a
( f ( x ) + g ( x ) )
=
lim
x → a
f ( x ) +
lim
x → a
g ( x ) ,
lim
x → a
( f ( x ) − g ( x ) )
=
lim
x → a
f ( x ) −
lim
x → a
g ( x ) .
{\displaystyle {\begin{matrix}\lim \limits _{x\to a}&(f(x)+g(x))&=&\lim \limits _{x\to a}f(x)+\lim \limits _{x\to a}g(x),\\lim \limits _{x\to a}&(f(x)-g(x))&=&\lim \limits _{x\to a}f(x)-\lim \limits _{x\to a}g(x).\end{matrix}}}
2) Існуе граніца здабытку гэтых функцый, прычым:
lim
x → a
lim
x → a
f ( x ) ⋅
lim
x → a
g ( x ) .
{\displaystyle \lim \limits _{x\to a}(f(x)\cdot g(x))=\lim \limits _{x\to a}f(x)\cdot \lim \limits _{x\to a}g(x).}
3) Калі
lim
x → a
g ( x ) ≠ 0
{\displaystyle \scriptstyle \lim _{x\to a}g(x)\neq 0}
, то існуе граніца дзелі, прычым:
lim
x → a
f ( x )
g ( x )
=
lim
x → a
f ( x )
lim
x → a
g ( x )
.
{\displaystyle \lim \limits _{x\to a}{\frac {f(x)}{g(x)}}={\frac {\lim \limits _{x\to a}f(x)}{\lim \limits _{x\to a}g(x)}}.}
4) Калі f(x) > 0 і
lim
x → a
f ( x ) ≠ 0
{\displaystyle \scriptstyle \lim _{x\to a}f(x)\neq 0}
, то існуе граніца ступені, прычым:
lim
x → a
(
f ( x
)
g ( x )
)
=
(
lim
x → a
f ( x )
)
lim
x → a
g ( x )
.
{\displaystyle \lim \limits _{x\to a}\left(f(x)^{g(x)}\right)=\left(\lim \limits _{x\to a}f(x)\right)^{\lim \limits _{x\to a}g(x)}.}