У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Юрчанка. Георгій Фёдаравіч Юрчанка (31 студзеня 1928, вёска Кудрычы, Мсціслаўскі раён, Магілёўская вобласць — 1 лістапада 2014) — беларускі празаік , паэт -сатырык, парадыст, мовазнавец, літаратурны крытык[1].
Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. У 1951 годзе скончыў Магілёўскі педагагічны інстытут. Выкладаў беларускую і рускую мову і літаратуру ў школах Дзятлаўскага і Воранаўскага раёнаў на Гродзеншчыне. У 1959 годзе завочна скончыў філалагічны факультэт Гродзенскага педагагічнага інстытута[1] і паступіў у аспірантуру пры Інстытуце літаратуры імя Янкі Купалы АН БССР.
З 1961 года — рэдактар, у 1962—1988 гадах загадчык рэдакцыі літаратуры, мовы і мастацтва, затым рэдакцыі філалогіі ў выдавецтве «Навука і тэхніка»[1].
Друкавацца пачаў з 1959 года (воранаўская раённая газета «Путь социализма».)
Вядомы як парадыст, збіральнік народнай лексікі і дыялектнай фразеалогіі[1]. Выйшлі кнігі літаратурных пародый і эпіграм «Распрэжаны Пегас» (1965), «Вярхом на вожыку» (1968), «Немеладычныя мелодыі» (1974), «Парнаскія ўхабы» (1979), «У натхнёнай паграбеньцы» (1983), «Негабляваная пегасня» (1989), навукова-папулярная праца «На мсціслаўскай зямлі ўзгадаваны: Нарыс жыцця і навуковай дзейнасці П. П. Кабекі» (1986), дыялектныя слоўнікі «Дыялектны слоўнік: З гаворак Мсціслаўшчыны» (1966), «Народная сінаніміка» (1969), збор дыялектнай фразеалогіі Мсціслаўшчыны ў 3-х кнігах — «І коціцца і валіцца» (1972), «І сячэ і паліць» (1974), «Слова за слова» (1977), «Народнае вытворнае слова: З гаворкі Мсціслаўшчыны» ў 3-х кнігах (1981, 1983, 1985), «Сучаснае народнае слова: З гаворкі Мсціслаўшчыны» (1988).