Генадзь Анатолевіч Анісовіч (25 жніўня 1932, Мінск — 6 снежня 2003) — беларускі савецкі вучоны ў галіне металазнаўства. З 1972 г. член-карэспандэнт, а з 1984[1] — акадэмік АН БССР, доктар тэхнічных навук (1970). Заслужаны дзеяч навукі і тэхнікі БССР (1978)[2].
Скончыў Беларускі політэхнічны інстытут у 1955 годзе. У 1960—1970 гг. у Фізіка-тэхнічным інстытуце АН БССР, з 1970 года дырэктар Магілёўскага аддзялення Фізіка-тэхнічнага інстытута АН БССР[1][2].
Апублікаваў больш за 200 навуковых прац, у тым ліку 6 манаграфій. Мае 155 аўтарскіх пасведчанняў на вынаходніцтва[1].
Навуковыя працы па тэхналогіі металаў, цеплафізіцы ліцейных металургічных працэсаў, цеплавым асновам тэхналогіі металаў пры фазавых ператварэннях у металах і сплавах. Даследаваў працэсы фарміравання адлівак пры зацвярдзення металу ў пясчаных, абалонкавых, двухслойных металічных і камбінаваных ліцейных формах, працэс астуджэння адлівак складанай канфігурацыі і прапанаваў спосабы кіравання гэтымі працэсамі пры прымусовым астуджэнні ліцейнай формы і змяненні яе цеплавых уласцівасцей[1]. Распрацаваў метады вызначэння тэрмафізічных уласцівасцей металаў, сплаваў і фармовачных сумесяў, вывучыў спосаб атрымання адлівак і нарыхтовак з чорных і каляровых металаў (ліццё намарожваннем, крышталізацыя пад ціскам)[1][2].
Дзяржаўная прэмія БССР (1990) за даследаванне, распрацоўку і ўкараненне эфектыўных рэсурса-і металлосберегающих экалагічна бясшкодных тэхналагічных працэсаў атрымання высакаякасных адлівак ва ўмовах цэнтралізаванага вытворчасці[1].
Узнагароджаны ордэнам Працоўнага Чырвонага Сцяга (1981), «Знакам Пашаны», медалямі[1].
У 1999 годзе атрымаў прэмію НАН Беларусі за цыкл работ па тэарэтычных асновах фарміравання адлівак[3].