Ганс (Ханс) Мюліх (Міліх) (ням.: Hans Mielich, таксама Muelich; 1516, Мюнхен — 10 сакавіка 1573, Мюнхен) — нямецкі мастак эпохі позняга Адраджэння.
Сын мюнхенскага мастака Вольфганга Мюліха, і першыя свае ўрокі малявання атрымаў у майстэрні бацькі. У 1528 годзе пазнаёміўся з мастакамі Людвігам Рэфінгерам і Бартэлем Бехамам. У 1536 годзе прыехаў у Рэгенсбург, дзе апынуўся пад уплывам творчасці Альбрэхта Альтдорфера і мастакоў дунайскай школы. У 1540 годзе вярнуўся ў Мюнхен, і ў 1541 годзе, па ўказанні баварскага герцага Вільгельма IV, адправіўся ў Рым. Пасля вяртання больш не пакідаў родны горад. У ліпені 1543 года стаў членам мюнхенскай гільдыі мастакоў.
Будучы блізкім знаёмым, а затым і сябрам герцага Альбрэхта V, які, пачынаючы з 1545 года, неаднаразова звяртаўся да майстра з замовамі, Г. Мюліх з часам стаў паспяховым прыдворным мастаком. У 1555 годзе ўзначаліў гільдыю мастакоў Мюнхена.
Ганс Мюліх з’яўляецца адным з найзначнейшых мюнхенскіх мастакоў эпохі Рэнесансу. Ён напісаў мноства рэлігійных карцін (як правіла, на дошках), партрэты, карціны на гістарычную тэматыку, афармляў алтары ў цэрквах, займаўся ілюстрацыяй кніг. Пасля наведвання Рыма ствараў свае працы ў стылі, блізкім да італьянскага маньерызму. Найбольш вядомай яго працай з’яўляецца алтар сабора Маці Божай у Інгальштаце.