Віталій Іванавіч Халзакоў (20 кастрычніка 1924, г. Вельск, Архангельская вобласць, РСФСР) — інжынер-металург. Кандыдат тэхнічных навук (1958), дацэнт (1963). Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны.
У кастрычніку 1942 года быў пазваны ў Чырвоную Армію, дэмабілізаваны ў красавіку 1944 года пасля цяжкага паранення.
У 1949 годзе скончыў Інстытут сталі ў Маскве па спецыяльнасці «Металургія чыгуну». Працаваў у даменавым цэху завода «Запарожсталь[be-tarask]» (г. Запарожжа) памочнікам і майстрам змены. У 1957 годзе пасля сканчэння аспірантуры пры Інстытуце металургіі ім. А. Н. Байкова АН СССР, працаваў малодшым навуковым супрацоўнікам у тым жа інстытуце. У 1958 годзе пераехаў у Чалябінск, дзе працаваў старэйшым навуковым супрацоўнікам даменавай лабараторыі.
У 1958 годзе прысуджана навуковая ступень кандыдата тэхнічных навук. У 1962 быў абраны на пасаду дацэнта кафедры «Тэхналогіі металаў» Магілёўскага машынабудаўнічага інстытута, а ў кастрычніку 1963 года ВАК СССР прысвоіў яму навуковае званне дацэнта. Напачатку 1966 года абраны на пасаду дэкана завочнага факультэта, а са студзеня 1968 года прызначаны на пасаду прарэктара па навуковай працы. З 1970 года працаваў прарэктарам па навучальнай працы.
12 мая 1975 года загадам міністра вышэйшай і сярэдняй спецыяльнай адукацыі БССР прызначаны рэктарам Магілёўскага машынабудаўнічага інстытута. На пасадзе знаходзіўся да 1987 года.
Навуковыя інтарэсы: металургічныя печы; доменная вытворчасць; арганізацыя вучэбнага працэсу і навукова-даследчай работы ў ВНУ; педагогіка вышэйшай школы.