Вышынная хвароба, горная хвароба — паталагічны стан арганізма, абумоўлены знаходжаннем у разраджаным паветры на вялікіх вышынях; у дачыненні выпадкаў знаходжання называецца горнай хваробай.
Развіваецца як вынік кіслароднага галадання (гіпаксія). Праяўляецца задышкай, сэрцабіццем, галавакружэннем, пачашчэннем пульсу, галаўным болем, мышачнай слабасцю, шумам у вушах, насавымі кравацёкамі, магчымыя парушэнні сардэчнай дзейнасці і страта прытомнасці.
Паступовы спуск з вышыні, кісларод, тэрапеўтычны прэпараты — абязбольвальныя, узбуджальныя.