4 жніўня 2020 года два выбухі адбыліся ў порце Бейрута ў Ліване[1][2][3]. У выніку загінулі 207 чалавек, яшчэ 6 тысяч пацярпелі[4]. Некалькі гарадскіх кварталаў былі цалкам разбураныя[5]. Як стала зразумела пазней, выбухнула 2750 тон аміячнай салетры, канфіскаванай з судна «Rhosus». Прэзідэнтам Лівана былі агучаны 3 магчымыя версіі таго, што адбылося: халатнасць, няшчасны выпадак, знешняе ўмяшанне[6].
Першы выбух падняў воблака дыму над агнём. Другі выбух скалануў цэнтральны Бейрут і падняў грыбападобнае воблака пылу ў паветра[7]. Сведкі кажуць, што дамы на адлегласці 10 кіламетраў (6,2 міль) атрымалі пашкоджанні ад выбуху[8]. Была разбурана штаб-кватэра ліванскай газеты The Daily Star, дзе абваліліся частак даху, выбітыя вокнаў і пашкоджана мэбля[9]. Па паведамленнях, выбухі былі чутныя нават на Кіпры.
Прычына выбухаў не ўсталяваная[10]. Ліванскія СМІ паведамілі, што выбухі адбыліся на складзе феерверкаў, у той час як іншыя паведамілі, што гэта было ў сховішча нафты[1][11]. У порце былі склады, дзе захоўваліся выбуховыя рэчывы і хімікаты[12].
Пасля выбухаў многія людзі ляжалі на зямлі параненымі[13][14]. Па меншай меры 10 памерлых былі дастаўлены ў бальніцы[12]. Мясцовыя навіны і заявы ліванскага міністра аховы здароўя Хамада Хасана паказваюць на тое, што колькасць ахвяр можа быць значна больш[10]. Хасан заявіў, што сотні людзей былі параненыя і чакаецца «шмат траўмаў і значны ўрон»[1] [15]. Відавочцы распавялі тэлеканалу LBC, што «па меншай меры дзесяткі людзей пацярпелі, а ў шпіталях было шмат параненых»[16]. Акрамя іншага, пацярпелі будынкі пасольстваў Казахстана і Расійскай Федэрацыі[17].
Ліванскі Чырвоны Крыж заявіў, што кожная наяўная хуткая дапамога з Паўночнага Лівана, Бека і Паўднёвага Лівана адпраўлялася ў Бейрут, каб дапамагчы пацыентам[3]. Верталёты выкарыстоўваліся для тушэння вялікага пажару пасля выбухаў[10]. Дзесяткі параненых, дастаўленых у бліжэйшыя бальніцы, не маглі быць прыняты з-за разбурэнняў бальніц[18].
Прэм’ер-міністр Лівана Хасан Дзіаб абвясціў, што наступны дзень пасля выбухаў будзе днём нацыянальнай жалобы[19]. Губернатар Бейрута Марван Абуд заплакаў па тэлебачанні, назваўшы гэта «нацыянальнай катастрофай»[3].
Гэтая падзея павяла за сабой хвалю пратэстных акцый і ўзрост незадаволенасці насельніцтва пагаршэннем сацыяльна-эканамічных умоў на працягу апошняга часу. 10-га Дзіаб абвясціў аб сваёй адстаўцы, а замест яго пасаду прэм’ера заняў Мустафа Адзіб[20].