Ве́снінка — колішняя вёска на правым беразе ракі Свіслач, з 1974 года ў складзе Мінска.
Упершыню згадваецца ў XVII стагоддзі, калі была дзяржаўнай уласнасцю[1]. У 1791 годзе вёска, цэнтр маёнтка (6 вёсак) Каралішчавіцкай парафіі, шляхецкая ўласнасць Дэрэаша, двор, 20 дымоў, 2 карчмы. У 1800 годзе Вяснянка (Веснянка) панскі двор, шляхецкая ўласнасць Г. Гардзялкоўскай, на арэндзе ў Мінскага жаночага базыльянскага кляштара. Месціўся на правым беразе ракі Крупіца. Драўляная сядзіба. У 1815 годзе вёска, уласнасць М. Гілевіча, у 1858 годзе ўласнасць А. Вярыгі[2]. У канцы XIX ст. — уладанне Вярыгаў-Дарэўскіх[3].
Да 1924 года ў Сёмкава-Гарадзецкай воласці Мінскага павета. У 1917 годзе складалася з маёнтка (58 жыхароў), млына і 3 хутароў (25 жыхароў). З 1924 года ў Заслаўскім раёне, з 1931 года ў адміністрацыйным падпарадкаванні Менскага гарсавета, з 1934 года ў Менскім раёне (Бараўскім, потым Ждановіцкім сельсавеце). У 1974 годзе ўключаная ў межы горада Мінска, Цэнтральны раён[4].
Вуліцы вёскі Заводская і Зялёная перайменаваныя ў вуліцу Веснінка і завулак Веснінка, вуліца Набярэжная — у праезд Веснінка. З 2000-х гадоў вясковая забудова замяняецца сучаснай катэджнай[4].