У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Верашчагін. Васіль Васілевіч Верашчагін (26 кастрычніка 1842, Чарапавец — 13 красавіка 1904, Порт-Артур, Кітай) — рускі жывапісец-баталіст.
Вучыўся ў Пецярбургскай акадэміі мастацтваў (1860—1863), у майстэрні Ж. Л. Жэрома ў Парыжы (1864—1865). Вандраваў па Расіі, Заходняй Еўропе, Сірыі, Палесціне, Індыі, Японіі, ЗША і інш. Удзельнічаў у заваяванні Сярэдняй Азіі (1867—1868), руска-турэцкай (1877—1878) і руска-японскай (1904—1905) войнах. Быў блізкі да перасоўнікаў.
Загінуў у Порт-Артуры пры выбуху на браняносцы «Петрапаўлаўск» 13 красавіка 1904 года.
У тэматычных серыях карцін «Туркестанская» (1871—1874), «Балканская» (1877—1878 і 1880), на тэму вайны 1812 (1887—1904) і інш. паказаў жорсткія будні вайны («Пасля няўдачы. (Пераможаныя)», 1868), цяжар і героіку ратнай працы (трыптых «На Шыпцы ўсё спакойна!», 1878—1879), мужнасць і маральную сілу народа-змагара («Не чапай, дай падысці!», 1887—1895). У яго творах рамантычнае ўвасабленне ваенных сутыкненняў саступіла месца філасофскім разважанням пра вайну («Апафеоз вайны», «Нападаюць знянацку», 1871), выкрыццю рэлігійнага фанатызму («Трыумфуюць», 1872), каланіялізму («Задушэнне індыйскага паўстання англічанамі», 1884).
Па ўласных замалёўках і натурных эцюдах стварыў адметны жанр дакументнаэтнаграфічнага жывапісу, дзе спалучыў дакументальную дакладнасць адлюстравання з дасканала распрацаванай кампазіцыяй, выразным малюнкам, каларыстычным рашэннем («У гарах Алатау», 1869—1870, «Дзверы Цімура (Тамерлана)», 1872—1873, «Маўзалей Тадж-Махал у Агры», 1874—1878, і інш.).
У 1954 годзе вуліца ў Фрунзенскім раёне атрымала імя В. В. Верашчагіна.