«Валочная памера» — назва аграрнай рэформы ў ВКЛ, якая праводзілася на працягу 2-й пал. 16 — пач. 17 ст.
Рэформа пачалася ў 1557 г. з ініцыятывы Боны Сфорцы, маці кар. і вял.кн. Жыгімонта Аўгуста, з мэтай павелічэння дзяржаўных даходаў. Рэформа праводзілася паводле адмыслова распрацаванай інструкцыі — «Уставы на валокі».
Пад час рэформы спраўджваліся правы на зямлю, ствараліся комплексныя панскія гаспадаркі — фальваркі, уводзілася адзіная мера абкладання залежных сялян — валока, рэгламентаваліся павіннасці сялян, разбуралася сялянская абшчыны і г.д.
У поўным аб’ёме рэформа праводзілася на тэрыторыі Заходняй і Цэнтральнай Беларусі, спачатку на дзяржаўных, а пасля — прыватных і царкоўных землях.
Валочная памера садзейнічала паскарэнню запрыгоньвання сялян і фарміраванню адзінага сялянскага саслоўя.