Барыс Маркавіч Фіх (9 чэрвеня 1923 — 5 ліпеня 1977) — беларускі гісторык, доктар гістарычных навук (1966), прафесар (1967)
Б. М. Фіх нарадзіўся ў вёсцы Грушка (зараз у Каменскім раёне, Малдова). У 1941 годзе скончыў педагагічны інстытут у Ціраспалі, у 1948 годзе — Мінскі педагагічны інстытут. З 1951 года загадчык кафедры, намеснік дырэктара Мінскага педагагічнага інстытута. З 1954 па 1976 год загадчык кафедры гісторыі, прарэктар па навуковай і навучальнай рабоце ў Гродзенскім педагагічным інстытуце. Б. М. Фіх з’яўляецца аўтарам ідэі стварэння ў 1955 годзе навукова-даследчага гісторыка0краязнаўчага гуртка пры кафедры гісторыі інстытута[1].
Б. М. Фіх займаўся даследаваннямі гісторыі сялянства і аграрных адносін у 1917—1920 гг, гісторыі краязнаўства, становішча Гродна ў рэвалюцыі 1905—1907 гг.[1] і ў перыяд усталявання Савецкай улады[1]. 15 студзеня 1960 года ён выступіў на навуковай сесіі, прысвечанай 20-гадоваму юбілею Гродзенскага педагагічнага інстытута з дакладам «Асноўныя праблемы гісторыі г. Гродна»[1]. Таксама Б. М. Фіх кіраваў аўтарскім калектывам, які падрыхтаваў першую сінтэтычную працу па гісторыі Гродна — «Гродно: исторический очерк» (першае выданне адбылося ў 1960 годзе)[1]. Адзін з аўтараў кнігі «Беларуская ССР. Гродзенская вобласць» (1968), 3-га тома «Гісторыі Беларускай ССР» (1973)[2].
Сярод апублікаваных прац:
і інш.