Аўтадрызіна — самаходны няздымны сродак рэйкавага транспарту (буйная разнавіднасць дрызіны), які прыводзіцца ў рух пры дапамозе рухавіка ўнутранага згарання (звычайна аўтамабільнага тыпу). Блізкі аналаг аўтаматрысы. Ужываецца звычайна падчас рамонту і абслугоўвання шляху, кантактнай сеткі або іншых чыгуначных прылад для перавозкі персаналу, інструментаў, матэрыялаў і механізмаў, мантажу абсталявання, а таксама для інспэктарскіх паездак[1][2][3].
Аўтадрызіны ў залежнасці ад іх прызначэння падзяляюцца на грузавыя і пасажырскія (службовыя); сярод грузавых асобна вылучаюцца аварыйна-аднаўленчыя аўтадрызіны[2][3].
Раней да аўтадрызін адносілі таксама лёгкія здымныя (да 300 кг) машыны, абсталяваныя матацыклетнымі рухавікамі (іх называлі таксама мотадрызінамі); як следства, існавала падраздзяленне аўтадрызін у залежнасці ад масы на здымныя і няздымныя[1]. Да цяперашняга моманту такая класіфікацыя з’яўляецца састарэлай: здымныя машыны класіфікуюцца як мотадрызіны[4][3], тады як пад тэрмінам «аўтадрызіны» маюцца на ўвазе выключна няздымныя машыны[2][5][3].
Автодрызіны могуць аснашчацца пад’емнымі кранамі грузападымальнасцю 1-5 т, мантажнымі вышкамі, вымяральнымі прыборамі і да т. п. Магутнасць рухавіка аўтадрызіны звычайна складае 100-250 к. с., максімальная хуткасць — 80-100 км/г[1][2][3].
Грузавыя аўтадрызіны ўяўляюць сабой машыны на базе платформы (звычайна двухвосевай) і абсталеўваюцца карбюратарным рухавіком з механічнай перадачай альбо дызельным рухавіком з гідрадынамічнай перадачай. Машыны з дызельным рухавіком могуць выкарыстоўвацца ў якасці цягавага сродку для платформаў з грузам, які дасягае 60 т пры руху па перагоне і 300 т — пры правядзенні манеўровых работ; сілавы прывад такіх аўтадрызін, дзякуючы бесступенкаваму аўтаматычнаму рэгуляванню, забяспечвае максімальнае цягавы высілак пры крананні з месца, яго плыўная змена пры руху і магчымасць працы з кароткачасовымі перагрузкамі (да прыкладу, падчас руху на ўздыме)[2][3].
Пасажырскія аўтадрызіны ўяўляюць сабой невялікія самаходныя крытыя вагоны (звычайна двухвосевыя) спецыяльнай канструкцыі, абсталяваныя сядзеннямі. Колькасць пасадачных месцаў — 20-30[1] (звычайна 24)[2][3].
Некаторыя аўтадрызіны будуюцца на базе серыйных легкавых або грузавых аўтамабіляў. Такія машыны могуць быць як завадской зборкі, так і саматужнай вытворчасці.