Аўгустс Кірхенштэйнс (лат.: Augusts Kirhenšteins; 18 верасня 1872, Мазсалаца — 3 лістапада 1963, Рыга) — латвійскі навуковец, палітычны і дзяржаўны дзеяч, прэм’ер-міністр Латвіі ў 1940 годзе, старшыня Вярхоўнага Савета Латвійскай ССР у 1940—1952 гадах.
Паходзіў з сялянскай сям’і з нямецкімі каранямі. Пасля заканчэння школы ў Рызе вывучаў ветэрынарную медыцыну ў Тарту. У 1905 годзе ўдзельнічаў у рэвалюцыі на тэрыторыі Латвіі.
Атрымаў адукацыю ў Цюрыхскім універсітэце ў галіне медыцыны, пасля чаго выехаў у Сербію, дзе падчас Першай сусветнай вайны служыў лекарам у арміі.
Пасля вяртання ў Латвію заняў ветэрынарны факультэт Рыжскага ўніверсітэта. Акрамя навуковай дзейнасці займаўся грамадска-палітычнымі справамі — быў прыхільнікам сацыял-дэмакратыі, узначальваў Таварыства латвійска-савецкай дружбы.
У 1940 годзе ён быў прызначаны прэзідэнтам Карлісам Улманісам (пад ціскам СССР і асабіста Андрэя Вышынскага) кіраўніком латвійскага ўрада. Актыўна падтрымліваў акупацыю Латвіі Савецкім Саюзам, у выніку чаго заняў пасаду старшыні Вярхоўнага Савета Латвійскай ССР, якую ён займаў да 1952 года.
Пасля нападу Трэцяга рэйха на СССР ён быў эвакуіраваны ў Маскву, дзе быў прызначаны намеснікам старшыні Вярхоўнага Савета СССР.
У 1945—1962 гадах быў прэзідэнтам Латвійскага інстытута мікрабіялогіі і вірусалогіі ў Рызе.