У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Іваноў.
Аркадзь Пятровіч Іваноў (нар. 29 снежня 1929, г. Самара, Расія) — беларускі фізік. Член-карэспандэнт Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1974), доктар фізіка-матэматычных навук (1967), прафесар (1970). Заслужаны дзеяч навукі БССР (1991).
Скончыў Ленінградскі інстытут дакладнай механікі і оптыкі (1953).
У 1953—1959 гадах навуковы супрацоўнік у Дзяржаўным аптычным інстытуце (Ленінград). З 1959 года старшы навуковы супрацоўнік, з 1964 года загадчык лабараторыі, з 2004 года галоўны навуковы супрацоўнік Інстытута фізікі імя Б. І. Сцяпанава Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі[1].
Асноўныя працы па вывучэнні пераносу радыяцыі ў рассейвальных аб’ектах. Ужыў метады мадэлявання і падабенства ў лабараторных умовах для апісання працэсаў распаўсюджвання святла ў акіяне, забруджанай атмасферы, фатаграфічных матэрыялах, што дазволіла ў некалькі разоў скараціць экспедыцыйныя расходы і павысіць дакладнасць атрымліваемых вынікаў. Удзельнічаў у распрацоўцы інжынерных метадаў тэорыі пераносу выпраменьвання. Вывучыў асаблівасці распаўсюджвання лазернага выпраменьвання ў прыродных асяроддзях і на гэтай аснове прапанаваў аптымальныя параметры сучасных сістэм сувязі, лакацыі, бачання ў атмасферы і акіяне. З сучасных аптычных уяўленняў апісаў заканамернасці распаўсюджвання святла ў фотаматэрыялах і прапанаваў спосабы паляпшэння іх якасці. Тэарэтычна і эксперыментальна вывучыў асаблівасці рассейвання святла ў шчыльназапакаваных дысперсных аб’ектах (біяаб’екты, глеба, снег, папера і г.д.), дзе класічная тэорыя пераносу непрымяняльная. Ажыццявіў лазернае зандзіраванне атмасферы і вады. У рамках Еўрапейскай лідарнай сеткі ўдзельнічае ў маніторынгу стану забруджвання Беларусі. Прымаў удзел (2005—2007) у арганізацыі аналагічнай лідарнай сеткі ў краінах СНД. Даследаваў уздзеянне нізкаінтэнсіўнага лазернага выпраменьвання на тканкі чалавека. Прапанаваў спектраметрычныя методыкі вызначэння структуры і складу скурнага покрыва.
Аўтар каля 600 навуковых работ, в т.л. 8 манаграфій, 18 вынаходстваў.
Дзяржаўная прэмія Рэспублікі Беларусь у галіне навукі і тэхнікі (2002, у аўтарскім калектыве) — за цыкл прац «Дыягностыка стану прыроднага асяроддзя на аснове аэракасмічных, лідарных, наземных і хіміка-аналітычных метадаў і сродкаў: даследаванні, распрацоўкі, укараненне». Прэмія Савета Міністраў СССР (1981). Прэмія НАН Беларусі і Сібірскага аддзялення РАН імя акадэміка В. А. Капцюга (2008).