wd wp Пошук: ⬜

Антыной

У гэтага паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Антыной (значэнні). Антыной (грэч.: Αντινοος, лац.: Antinous) (каля 110 — 130) — грэчаскі юнак, выхадзец малаазійскай правінцыі Віфінія, палюбоўнік рымскага імператара Адрыяна, абагаўлёны пасля смерці. У Егіпце Антыноя атаясамлялі з Асірысам.

Біяграфія

Меркавана, Адрыян пазнаёміўся з Антыноем у 124 г., калі праязджаў праз Віфінію. З 128 г. юнак неадступна знаходзіўся пры імператары. Антыной загінуў у кастрычніку 130 года ў водах Канопскага Ніла пры нявысветленых акалічнасцях — у якасці магчымай прычыны называлі самагубства, рытуальную ахвяру, забойства і няшчасны выпадак.

Адрыян заснаваў горад Антынопаль на месцы гібелі свайго фаварыта, узвёў у яго гонар статуі ў некалькіх гарадах, было выканана таксама мноства яго скульптурных партрэтаў. Маштабы увекавечання яго памяці былі выключнымі — да нас дайшло больш выяў Антыноя, чым іншых вельмі знакамітых (і значна больш выбітных) рымлян: Антыной Фарнезскі, Антыной Бельведэрскі, Антыной Дэльфійскі і інш. Пасля сваёй гібелі Антыной стаў шанавацца як бог, які памірае і ўваскрасае, і яго культ быў гэтак папулярны, што нават ганіўся ў працах апалагетаў ранняга хрысціянства.

Прыдворныя астраномы вылучылі на небе сузор’е Антыной, якое спарадычна выкарыстоўвалася аж да XIX стагоддзя, але зараз адмененае.

Бібліяграфія

Lambert, R., Beloved and God: The Story of Hadrian and Antinous (New York, 1984)
Levezow, Über den Antinous (1808)
Dietrich, Antinoos (1884)
Laban, Der Gemütsausdruck des Antinoos (1891)
Antinoüs, A Romance of Ancient Rome, from the German of A. Hausrath, by M. Saftord (New York, 1882)
Ebers, Der Kaiser (1881).

Зноскі

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Антыной
Антиной, любимец Адриана // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.) . — СПб., 1890—1907.
Віртуальны музей Антыноя (англ.) (фр.) (ням.)
Старонка, прысвечаная Антыною (ням.)
Скульптуры Антыноя на сайце Liverpool museums
Жыццё Адрыяна і яго каханне да Антыноя Архівавана 3 лістапада 2005. на сайце The World History of Male Love Архівавана 7 жніўня 2020. (англ.)