Антанін Янаўшак (чэшск.: Antonín Janoušek; 22 жніўня 1877 года, Німбурк, Чэхія, — 30 сакавіка 1941 года) — дзеяч чэхаславацкага і сусветнага рабочага руху.
Янаўшак працаваў машынным манцёрам. У 1895 годзе ён уступіў у Чэхаславянскую сацыял-дэмакратычную рабочую партыю. З 1906 года Янаўшак працаваў журналістам і быў рабочым-актывістам.
З 1918 года жыў у Будапешце, актыўна ўдзельнічаючы ў мясцовым рэвалюцыйным працэсе. У 1919 годзе Яноўшак узначаліў чэхаславацкую секцыю пры ЦК Венгерскай камуністычнай партыі. З 20 чэрвеня па 7 ліпеня 1919 года — старшыня Рэвалюцыйнага ўрадавага савета Славацкай Cавецкай Рэспублікі.
У жніўні 1919 года, пасля падзення Савецкай улады ў Венгрыі і ўстанаўлення правай дыктатуры Міклаша Хорці быў зняволены ў турму, аднак у 1920 годзе перададзены чэхаславацкім уладам. У тым жа годзе прыняў удзел у прэзідэнцкіх выбарах, якія праходзілі ў парламенце, дзе выставіў сваю кандыдатуру супраць Томаша Масарыка, але атрымаў толькі 2 дэпутацкія галасы.
У 1921 годзе спрабаваў нелегальна перабрацца ў Савецкі Саюз, але быў затрыманы і абвінавачаны ў дзяржаўнай здрадзе. У 1922 годзе з’ехаў у СССР. Янаўшак стаў прадстаўніком Чувашскай аўтаномнай вобласці ў Міжрабдапе, займаўся дапамогай галадаючым Чувашыі. Заснаваў дзіцячы дом імя У. І. Леніна ў Чэбаксарах. Імем Янаўшака названа вуліца ў гэтым горадзе[2]. Па некаторых дадзеных, стаў ахвярай сталінскіх рэпрэсій[3], па іншых — памёр натуральнай смерцю.