У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Станюта. Аляксандр Аляксандравіч Станю́та (17 кастрычніка 1936, Мінск — жнівень 2011, Мінск) — беларускі крытык, літаратуразнавец, пісьменнік. Доктар філалагічных навук (1999). Прафесар (2000).
Сын Стэфаніі Станюты. Дзядуля Меліты Станюты.
Скончыў Беларускі дзяржаўны універсітэт (1960). Працаваў у газеце «Знамя юности» (1960—1970). 3 1973 года выкладаў у БДУ.
Друкаваўся з 1959. Пісаў на беларускай і рускай мовах. Даследаваў праблемы ўзаемадзеяння беларускай літаратуры і тэатра з рускай класічнай літаратурай, творчую мастацкую індывідуальнасць А. Адамовіча, Я. Брыля, В. Быкава, В. Казько, Алесь Жука, М. Стральцова і інш. Аўтар манаграфіі «Спасціжэнне чалавека. Творчасць Дастаеўскага 1840—1860-х гг.» (1976), кнігі пра творчасць Ф. Дастаеўскага «Твар і воблік» (1999), даследавання «Талстой на беларускай сцэне» (1980), зборніка літаратурна-крытычных артыкулаў «Плошча Свабоды» (1991), аповесці пра гарадское прыватнае жыццё 1950-х г. «Мост» (1984), кнігі пра маці «Стэфанія» (1994, дапоўнены варыянт «Жыццё актрысы», 2001), апавяданняў, нарысаў, сцэнарыяў дакументальных тэлефільмаў. У апошнія гады жыцця выйшлі дзве кнігі прозы А. Станюты: «Городские сны» і «Сцены из минской жизни».