Сын місіянера Джона Бун’яна Лутулі і Мтон’і Гумедэ нарадзіўся ў Радэзіі. Пасля смерці бацькі ён з маці вярнуліся ў ПАР, дзе ўпершыню пайшоў у школу. У 1917 годзе скончыў настаўніцкую школу ў Інвендэйле і стаў дырэктарам і адзіным выкладчыкам школы ў Блаўбосхе (Натал). Атрымаўшы прэмію ад дэпартамента па адукацыі правінцыі Натал, Лутулі працягнуў на працягу двух гадоў адукацыю ў каледжы місіі Адамса, а затым 13 гадоў выкладаў там. У 1935 годзе звольніўся з каледжа і праз год стаў правадыром племя ў Гроўтвіле. У 1945 годзе ўступіў у Афрыканскі нацыянальны кангрэс, а ў 1948 годзе абраны старшынёй Натальскага аддзялення АНК. У 1952 годзе стаў прэзідэнтам АНК. Ён пачаў паездкі па ўсёй краіне, асуджаючы законы аб пропусках і адукацыі банту і заклікаў да негвалтоўнага пратэсту. У наступныя гады ён неаднаразова арыштоўваўся і высылаўся. У 1960 годзе Лутулі быў узнагароджаны Нобелеўскай прэміяй міру «За намаганні па сцвярджэнні справядлівасці паміж людзьмі і народамі».
Загінуў 21 ліпеня 1967 года пад коламі цягніка. Пахаваны ў Гроўтвіле.