Алейны жывапіс
Алейны жывапіс — від жывапісу мастацкімі алейнымі фарбамі, у якіх сувязным рэчывам для каляровых парашкоў (пігментаў) з’яўляюцца алей ільняны, арэхавы, сланечнікавы і інш. і розныя лакі. Алейны жывапіс выконваецца пераважна на палатне, дрэве, кардоне, металічных плітах, пакрытых спецыяльнымі грунтамі (станковы алейны жывапіс) ці па вапнавым тынку (манументальны алейны жывапіс).
Вядомы з 10 стагоддзя. Пашырыўся на пачатку 15 стагоддзя пасля ўдасканалення яго Янам ван Эйкам.
На Беларусі вядомы з пачатку 16 стагоддзя. У тэхніцы алейнага жывапісу працуе пераважная большасць мастакоў.
Літаратура
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 1996. — Т. 1: А — Аршын. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0036-6 (т. 1), ISBN 985-11-0035-8.
Спасылкі
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Алейны жывапіс
Катэгорыя·Вікіпедыя·Спасылкі на Беларускую энцыклапедыю без назвы артыкула
Катэгорыя·Вікіпедыя·Спасылкі на Беларускую энцыклапедыю без нумароў старонак
Катэгорыя·Вікіпедыя·Спасылкі на Беларускую энцыклапедыю без аўтара
Катэгорыя·Жывапісныя тэхнікі