У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Клімовіч.
Адольф Клімовіч (1900, вёска Клюшчаны, Свянцянскі пав., Віленская губ.; цяпер Астравецкі раён Гродзенскай вобл. — 24 лістапада 1970) — беларускі грамадскі дзеяч, журналіст, выдавец.
Удзельнік Беларускай канферэнцыі (1918) у Вільні. Адзін з арганізатараў выдання часопіса «Маладое жыццё». Скончыў у 1921 годзе Віленскую беларускую гімназію, у 1928 годзе — Пражскі ўніверсітэт. Падчас вучобы ў Празе кіраўнік аддзела міжнародных зносін Аб’яднання беларускіх студэнцкіх арганізацый (АБСА), удзельнічаў у міжнародных з’ездах і кангрэсах у Рыме, Жэневе і інш. У 1932—1939 рэдагаваў гаспадарчы часопіс «Самапомач», папулярызаваў ідэі кааперацыі. Дзеяч Беларускай хрысціянскай дэмакратыі. Працаваў у Беларускім інстытуце гаспадаркі і культуры, адначасова выкладаў у Віленскай беларускай настаўніцкай семінарыі.
У снежні 1938 інжынер А. Клімовіч высланы польскімі ўладамі з Вільні як «неанадзейны» элемент. Вярнуўся ў Вільню ў 1939, прымаў удзел у выданні газеты «Беларуская крыніца» (1939-40).
У II сусветную вайну працаваў у Беларускай народнай самапомачы ў Лідзе. У 1952 арыштаваны органамі НКУС. 28.2.1953 ваенным трыбуналам Маскоўскай ваеннай акругі прыгавораны да вышэйшай меры пакарання, у красавіку 1953 расстрэл заменены 25 гадамі лагераў. У 1956 вярнуўся ў Вільню, склаў біяграфічны слоўнік беларускіх культурных і палітычных дзеячаў (рукапіс зберагаецца ў Цэнтральнай навуковай бібліятэцы АН Беларусі).
Пахаваны ў в. Клюшчаны.