wd wp Пошук: ⬜

Хамхын

Хамхын (кар. 함흥시, 咸興市) — другі па велічыні горад у КНДР, адміністрацыйны цэнтр правінцыі Хамгён-Намдо на ўсходзе КНДР.

Геаграфія

Хамхын знаходзіцца на левым беразе ракі Санчхон, ва ўсходняй частцы раўніны Хамхын (함흥평야).

Клімат

Сярэднегадавая тэмпература паветра —10,3 °C
Адносная вільготнасць паветра — 68,1 %
Сярэдняя хуткасць ветру — 1,7 м/с

Клімат Хамхына
Паказчык	Сту	Лют	Сак	Кра	Май	Чэр	Ліп	Жні	Вер	Кас	Ліс	Сне	Год
Сярэдняя тэмпература, °C	−4,1	−1,7	3,4	10,3	15,5	19,2	22,5	23,1	18,4	12,5	5,1	−0,9	10,3

Гісторыя

Горад вядомы на Карэйскім паўвостраве з сярэдніх стагоддзяў. Гэта радзіма Лі Сон Ге (1335—1408), які вядомы ў гістарыяграфіі Карэі як кароль Тхэчжо — заснавальнік дынастыі Часон. Ён праславіўся ў другой палове XIV стагоддзя сваімі перамогамі над манголамі і японскімі піратамі, пасля чаго стварыў сваю дынастыю. Гэтая дынастыя праіснавала з канца XIV да пачатку ХХ стагоддзя[2].

Перад пачаткам Карэйскай вайны ў Хамхыне быў адкрыты медыцынскі інстытут (адзін з 15 першых вышэйшых навучальных устаноў краіны)[3].

2 ліпеня 1950 года Дом культуры Усесаюзнага таварыства культурнай сувязі з замежжам, які знаходзіўся ў горадзе Хамхын, быў перададзены карэйскаму таварыству культурнай сувязі з СССР[4].

З 1960 па 1967 год з’яўляўся горадам прамога падпарадкавання.

У канцы 2005 года горад Хынам стаў адміністрацыйнай часткай Хамхына.

Насельніцтва

У 2008 годзе насельніцтва Хамхына складала 768 551 жыхароў[5].

Эканоміка

Пасля завяршэння будаўніцтва ў гэтым раёне двух каскадаў гідраэлектрастанцый (Чанджынган і Пуджонган) Хамхын разам з суседнім прыбярэжным горадам Хынам ператварыліся ў буйны прамысловы вузел[6][7].

У другой палове 1970-х гадоў Хамхын ўяўляў сабой найбуйнейшы ў КНДР цэнтр хімічнай прамысловасці (тут вырабляліся пластмаса, сінтэтычныя смолы і інш.), а таксама цяжкага машынабудавання (выпускалася металургічнае, горнаруднае, энергетычнае і хімічнае абсталяванне), сельгасмашынабудавання, электратэхнічнай прамысловасці, выплаўлення алюмінія, тэкстыльнай (шаўковая, ваўняная), абутковай, харчасмакавай, тытунёвай прамысловасці і вытворчасці будматэрыялаў[6].

У 1981 годзе колькасць насельніцтва горада складала 775 тыс. чалавек, асновай эканомікі ў гэты час з’яўляліся хімічная прамысловасць, каляровая металургія (выплаўленьне алюмінія і выраб вырабаў з яго), машынабудаванне, тэкстыльная прамысловасць і прадпрыемствы харчовай прамысловасці[7].

Сучасны Хамхын — важны цэнтр хімічнай прамысловасці КНДР, у першую чаргу дзякуючы буйному камбінату, дзе вырабляюцца ўгнаенні і іншыя неабходныя ў народнай гаспадарцы рэчывы. Горад таксама з’яўляецца буйным портам для знешняга гандлю. Прамысловасць прадстаўлена вытворчасцю тэкстыля (прынамсі, віналона), металаканструкцый, машынабудавання, харчовай прамысловасці [2].

У наваколлях горада маюцца сельскагаспадарчыя фермы і палі, дзе вырошчваюць розныя культуры[2].

Турызм

У горадзе развіты гастранамічны турызм[2].

Рэстаран «Хэян»[2]
Рэстаран «Сінхынгван» — выкананы ў традыцыйным стылі, з каменя[2]

У горадзе ёсць прыморская зона адпачынку Мачжон з пяшчаным пляжам, якая ўключае гатэль і вялікую колькасць катэджаў[2].

Гандаль

Транспарт

Дзейнічае тралейбусная лінія, якая злучае Хамхын з суседнім горадам Хынам[8].

У горадзе размешчаны порт з выхадам у Японскае мора [2].

Адукацыя

У горадзе дзейнічаюць больш за дзесятак ВНУ і тэхнікумаў[2].

Бібліятэкі

Грамадская бібліятэка[2]
Навукова-тэхнічная бібліятэка — пасля рамонту будынак быў моцна зменены. Бібліятэка паўторна адкрылася ў 2017 годзе. Будынак мае светла-блакітны колер, перад ім усталяваная вялікая інсталяцыя ў выглядзе атама і электронаў. Сам будынак ўпрыгожаны мноствам элементаў дэкору, якія намякаюць на перадавыя тэхналогіі і «стыль будучыні»[2].

Культура

Хамхын Вялікі тэатр — з’яўляецца самым вялікім тэатральным будынкам у КНДР[2].

Славутасці

Сонхвадан — былое праўленне губернатара правінцыі. Раней існаваў цэлы комплекс будынкаў XV стагоддзя. Комплекс моцна пацярпеў падчас розных войнаў, але адзін будынак захаваўся і цяпер мае статус культурна-гістарычнага помніка[2].
Рэзідэнцыі Лі Сон Ге ў якой ён пражываў пасля адрачэння ад трона. Уяўляе сабой комплекс драўляных будынкаў у традыцыйным карэйскім стылі. На тэрыторыі палаца знаходзіцца значная колькасць гістарычных помнікаў і аб’ектаў. У комплекс уваходзіць хвоя, узрост якой 450 гадоў. Хвоя незвычайным чынам «сцелецца» уздоўж зямлі, то паднімаючыся, то дакранаючыся да грунта і зз’яўляецца падахоўным прыродным помнікам[2].

Помнікі

Гасцініца «Сінхынсан»[2]

Галерэя

Выгляд на галоўную вуліцу горада
Выгляд на Хамхын з манумента Кім Ір Сена
Вуліца ў Хамхыне
Індустрыяльныя раёны Хамхына

Зноскі

↑ https://en.wikipedia.org/wiki/Hamhung
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 Второй крупнейший город КНДР показал свои достопримечательности(нявызн.) .
↑ За мир на земле Кореи: воспоминания и статьи / сб., редколл., отв. ред. Ю. В. Ванин. М., «Наука», 1985. стр.25
↑ Передача двух Домов культуры ВОКСа Корейскому обществу культурной связи с СССР // газета «Правда», № 184 (11658) от 3 июля 1950.
↑ national census report.pdf United Nations Statistics Division; 2008 Census of Population of the Democratic People’s Republic of Korea conducted on 1-15 October 2008 (pdf-file)(нявызн.).(недаступная спасылка) Retrieved on 2009-03-18.
1 2 Хамхын // Большая Советская Энциклопедия. / под ред. А. М. Прохорова. 3-е изд. том 28. М., «Советская энциклопедия», 1978.
1 2 Хамхын // Большой энциклопедический словарь (в 2-х тт.). / редколл., гл. ред. А. М. Прохоров. том 2. М., «Советская энциклопедия», 1991. стр.586
↑ Хамхынский троллейбус на сайте TransPhoto

Спасылкі

Hamhung даведнік на сайце Wikivoyage
North Korea Uncovered(нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 14 студзеня 2012., (North Korea Google Earth)
Туры юных піянераў, Інфармацыя аб адкрыцці Хамхына для турыстаў, падрабязнасці тураў.